Part – A – unit – 6 – தமிழ்ச் சமூகத்தின் வரலாறு – Tamil

1.தமிழ்ச் சமூகத்தின் வரலாறு

ஆரம்பகால தமிழ் கலாச்சாரம் பற்றிய ஆய்வுக்கான ஆதாரங்கள்

தமிழ் கலாச்சாரம் – பொது சகாப்தத்திற்கு (CE) மூன்று நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தையது.
தமிழ் வணிகர்கள் மற்றும் மாலுமிகள் – கடல் மக்கள் கடல் முழுவதும் வணிக மற்றும் கலாச்சார இணைப்புகள்.
வெளிநாட்டு வணிகர்கள் – தமிழ் குடாநாட்டிற்கு விஜயம் செய்தனர்.
கலாச்சார, வணிக நடவடிக்கைகள் மற்றும் உள் வளர்ச்சிகள் – பிராந்தியத்தின் நகரமயமாக்கலில் ஒன்றாக பங்களித்தது.
நகரங்களும் துறைமுகங்களும் உயர்ந்தன.
நாணயங்கள் மற்றும் காகித பணம் – புழக்கத்தில் தொடங்கியது.
எழுதப்பட்ட பொருட்கள் தயாரிக்கப்பட்டன.
தமிழ் பிராமி எழுத்துகளைப் பயன்படுத்தி தமிழ் மொழி எழுதப்பட்டது.
தொடர்ந்து, செம்மொழி தமிழ் கவிதைகள் எழுதப்பட்டன.

வரலாற்றுக்கு முந்தைய தமிழகம் லெமூரியா கண்டம்

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஆப்பிரிக்கா, இந்தியா மற்றும் மடகாஸ்கர் இடையே உள்ள ஒற்றுமைகள் விளக்கப்பட்டன.
ஐரோப்பிய மற்றும் அமெரிக்க அறிஞர்களின் குழு – லெமுரியா எனப்படும் நீரில் மூழ்கிய கண்டம் இருப்பதை முன்மொழிந்தது.
இக்கருத்து தமிழ் மறுமலர்ச்சியாளர்களின் குழுவால் உருவாக்கப்பட்டது.
அவர்கள் அதை கடலில் இழந்ததாகக் கருதப்படும் பிரதேசங்களின் பாண்டிய மரபுகளுடன் இணைத்தனர்
இது பண்டைய தமிழ் மற்றும் சமஸ்கிருத இலக்கியங்களில் ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
லெமூரியா – தமிழர் நாகரிகம் இயற்கைப் பேரிடரால் அழியும் முன்பே செழித்தது.
தமிழ் எழுத்தாளர்கள் – இந்த நீரில் மூழ்கிய கண்டம் 20 ஆம் நூற்றாண்டில் “குமரி கண்டம்” என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.
கான்டினென்டல் டிரிஃப்ட் – (பிளேட் டெக்டோனிக்ஸ்) கோட்பாடு – லெமுரியா கோட்பாட்டை வழக்கற்றுப் போனது.
இது 20 ஆம் நூற்றாண்டில் தமிழ் மறுமலர்ச்சியாளர்களிடையே பிரபலமானது.
அவர்களின் கூற்றுப்படி, பாண்டிய வம்சத்தின் போது, குமரி கண்டம் முதல் இரண்டு தமிழ் இலக்கிய கல்விக்கூடங்கள் (சங்கங்கள்) தளமாக இருந்தது.
குமரி கண்டத்தை நாகரிகத்தின் தொட்டில் என்று அறிஞர்கள் அறிவித்தனர்.

சில நிபுணர்களின் கூற்றுப்படி

இதுதான் முதல் மனிதன் பிறந்த இடம்.
30,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பாண்டியர்கள் இப்பகுதியை ஆண்டனர்.
இது 49 நாடுகளால் ஆனது.
பாலேறு மற்றும் குமரி – குமரி கண்டம் வழியாக ஓடிய இரண்டு வளம் மிக்க ஆறுகள்.
குமரி மற்றும் மணி மலைகள் இரண்டு மலைத்தொடர்கள்.
மதுரை மற்றும் கபாடபுரம் – பொருளாதாரத்தில் மிகவும் வளர்ந்த நகரங்கள்.
இப்பகுதி பாண்டியர்களால் ஆளப்பட்டது.
முதல் மூன்று தமிழ்ச் சங்கங்கள் நடந்தன.
தமிழ் இலக்கியங்களில் பெரும்பாலானவை இங்குதான் தயாரிக்கப்பட்டன.
அவை பின்வருமாறு “புறநானூறு,
களரிவெழிஅகத்தியம், தொல்காப்பியம், அகநானூறு, நாலடியார், திருக்குறள் போன்றவை.
ஒரு பெரிய வெள்ளம் அல்லது புவி வெப்பமடைதல் காரணமாக கண்டம் மூழ்கிய ‘பொற்காலம்’ என்று கருதப்படுகிறது .

பண்டைய தமிழர்களின் வரலாற்றை மீண்டும் உருவாக்க பின்வரும் பொருட்கள் பயன்படுத்தப்படலாம்:

செம்மொழி தமிழ் இலக்கியம்
ஸ்கிரிப்டோரியம் (கல்வெட்டுகள்)
பொருள் கலாச்சாரம் மற்றும் தொல்பொருள் அகழ்வாராய்ச்சிகள்
தமிழ் அல்லாத மற்றும் சர்வதேச இலக்கியம்.

செம்மொழி தமிழ் இலக்கியம் (சங்கம்)

தொல்காப்பியம், பதினெண்மேல்கணக்கு (18 முக்கியப் படைப்புகள்), பதினெண்கீழ்கணக்கு (18 சிறுகதைகள்), ஐந்து காவியங்கள் ஆகியவை செம்மொழிச் சங்கச் சங்கச் சுருக்கத்தை (தொகுப்பு) உருவாக்குகின்றன.
தொல்காப்பியம் – தொல்காப்பியரால் எழுதப்பட்ட முதல் நூல்.
தொல்காப்பியத்தின் மூன்றாம் பகுதி – தமிழ் சமூக வாழ்க்கையைப் பற்றிய தகவல்களைத் தருகிறது மற்றும் இலக்கண தரங்களை விரிவுபடுத்துகிறது.
பதினென்மேல்கணக்கு, கையெழுத்துப் பிரதிகள் – பத்துப்பாட்டு- (பத்து நீண்ட பாடல்கள்) எட்டுத்தொகை (எட்டுத் தொகுப்புகள்).
இவை தமிழ்ச் செம்மொழி நூல்களில் மிகப் பழமையானதாகக் கருதப்படுகிறது.
பதினென்கில்கணக்கு நூல்கள் பிற்காலத்திலிருந்து வந்தவை.

எட்டுத்தொகை அல்லது எட்டுத்தொகை நூல்கள்

நற்றிணை
குறுந்தொகை
பரிபாடல்
பதிற்றுப்பத்து
ஐங்குறுநூறு
கலித்தொகை
அகநானூறு
புறநானூறு

பத்துப்பாட்டுத் தொகுப்பில் பத்து நீண்ட பாடல்கள் உள்ளன

திருமுருகாற்றுப்படை
பொருநராற்றுப்படை
பெரும்பாணாற்றுப்படை
சிறுபாணாற்றுப்படை
முல்லைப்பாட்டு
நெடுநல்வாடை
மதுரைக்காஞ்சி
குறிஞ்சிப்பாட்டு
பட்டினப்பாலை
மலைபடுகடாம்

பதினென்கிழ்கணக்கு(18 சிறு படைப்புகள்)

பதினெண்கிழ்கணக்கு – நெறிமுறைகள் மற்றும் அறநெறிகள் பற்றிய பதினெட்டு நூல்களின் தொகுப்பு.
திருவள்ளுவரால் உருவாக்கப்பட்ட திருக்குறள் மிகவும் பிரபலமானது.
1330 ஜோடிகளில், திருக்குறள் ஒழுக்கம், அரசியக்கம் மற்றும் அன்பு ஆகியவற்றில் அக்கறை கொண்டுள்ளது.
ஐந்து காவியங்கள் அல்லது காப்பியங்கள் மிக உயர்ந்த தரம் வாய்ந்த நீண்ட கதை கவிதைகள். அவர்கள்
சிலப்பதிகாரம்
மணிமேகலை
சீவக சிந்தாமணி
வளையாபதி
குண்டலகேசி

கல்வெட்டு

கல்வெட்டுகளின் ஆய்வு – கல்வெட்டு.
கல், செப்பு தகடுகள் மற்றும் நாணயங்கள், மோதிரங்கள் போன்ற பிற ஊடகங்களில் எழுதப்பட்ட ஆவணங்கள் கல்வெட்டுகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.
வரலாற்றுக் காலத்தின் ஆரம்பம் ஸ்கிரிப்ட்டின் வளர்ச்சியால் குறிக்கப்படுகிறது.
வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலம் என்பது எழுதப்பட்ட ஸ்கிரிப்டைப் பயன்படுத்துவதற்கு முந்தைய காலம் என வரையறுக்கப்படுகிறது.
தமிழ்-பிராமி எழுத்து முதல் எழுத்து – தமிழ்நாடு.
தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகள் – குகைகள், பாறை தங்குமிடங்கள், மட்பாண்டங்கள் மற்றும் பிற பொருட்களில் (காசுகள், மோதிரங்கள் மற்றும் முத்திரைகள்) கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. தமிழ் பிராமி எழுத்து:
தமிழகத்தில் 30க்கும் மேற்பட்ட இடங்களில் தமிழ் பிராமி கல்வெட்டுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.
அவை பெரும்பாலும் குகை மேற்பரப்புகள் மற்றும் பாறை உறைவிடங்களில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன.
துறவிகள், முதன்மையாக ஜெயின் துறவிகள், இந்தக் குகைகளில் வாழ்ந்தனர்.
மழைநீரை குகையிலிருந்து விலக்கி வைக்க ஒரு சொட்டு வரியை வெட்டுவதன் மூலம்.
இதனால், இயற்கை குகைகள் வீடுகளாக மாறின.
கல்வெட்டுகள் அடிக்கடி சொட்டுக் கோடுகளுக்கு அடியில் காணப்படுகின்றன.
இந்த தங்குமிடங்களில் வாழ்ந்த துறவிகள் ஒரு சாதாரண இருப்பை பராமரித்து, பாறை மேற்பரப்பில் இருந்து வெட்டப்பட்ட மென்மையான கல் படுக்கைகளில் தூங்கினர்.
உலக வாழ்க்கையைத் துறந்த துறவிகள் வணிகர்கள் மற்றும் ஆட்சியாளர்களால் இந்த இயற்கை வடிவங்களில் தங்க வைக்கப்பட்டனர்.
மாங்குளம், முத்துப்பட்டி, புகளூர், அரச்சலூர், கொங்கர்புளியங்குளம் மற்றும் ஜம்பை ஆகியவை தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகளைக் கொண்ட இத்தகைய குகைகளின் குறிப்பிடத்தக்க தளங்களில் சில.
தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகள் கொண்ட பல குகைகள் இன்றும் மதுரையைச் சுற்றிலும் காணப்படுகின்றன.

சங்க காலம்

பாண்டிய மன்னர்களின் அரச ஆதரவின் கீழ் மதுரையில் மலர்ந்த கவிஞர்களின் குழுவைக் குறிக்கிறது .
சங்க இலக்கியம் – புலவர்கள் எழுதிய கவிதைத் தொகுப்பைக் குறிக்கிறது.
சங்க காலம் என்பது இந்தக் கவிதைகள் எழுதப்பட்ட காலகட்டம்.
பொது சகாப்தத்தின் முதல் மூன்று நூற்றாண்டுகள் – பொதுவாக சங்க காலம் என்று கருதப்படுகிறது.
கல்வெட்டு, தொல்லியல் சான்றுகள் மற்றும் இலக்கியச் சான்றுகள் இந்தக் காலகட்டத்திற்குக் கிடைக்கின்றன.
தென்னிந்தியாவில் சங்க காலம் – கிருஷ்ணா மற்றும் துங்கபத்ரா நதிகளுக்கு தெற்கே உள்ள பகுதி.
இது தோராயமாக கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இயங்குகிறது
அன்றைய காலகட்டத்தில் மதுரை பாண்டிய மன்னர்களின் அரச அனுசரணையின் கீழ் செழித்தோங்கிய சங்க கல்விக்கூடங்களின் பெயரால் இது பெயரிடப்பட்டது.
புகழ்பெற்ற அறிவுஜீவிகள் – தணிக்கையாளர்களாகச் செயல்பட சங்கங்களில் கூடி, சிறந்த எழுத்துத் தொகுப்பு நூல்கள் வடிவில் வழங்கப்பட்டது.
தமிழ் இலக்கியத்தின் ஆரம்பகால எடுத்துக்காட்டுகள் இந்த இலக்கியப் படைப்புகள்.
தமிழ் மரபுகளின்படி, முச்சங்கம் எனப்படும் பண்டைய தென்னிந்தியப் பகுதியில் மூன்று சங்கங்கள் (தமிழ்க் கவிஞர்களின் கல்விக்கூடங்கள்) நடைபெற்றன.

மூன்று சங்கங்கள்

முதல் சங்கமம் – மதுரையில் நடந்தது (கடவுள்களும் புராண முனிவர்களும் கலந்து கொண்டனர்).
முதல் சங்க இலக்கியப் படைப்பு கிடைக்கவில்லை.
தொல்காப்பியம் மட்டும் – இரண்டாம் சங்கத்திலிருந்து பிழைத்தது.
இரண்டாம் சங்கமம் – கபாடபுரத்தில் நடைபெற்றது.
மதுரை – மூன்றாம் சங்கத்தை நடத்தியவர்.
இவற்றில் சில தமிழ் இலக்கியப் படைப்புகள் எஞ்சியிருக்கின்றன.
சங்க கால வரலாற்றை மீண்டும் உருவாக்க இதைப் பயன்படுத்தலாம்.

ஆதாரங்கள் செப்பு தகடுகள்:

வேள்விக்குடி மற்றும் சின்னமனூர் செப்புத் தகடுகள் நாணயங்கள் – சேரர்கள், சோழர்கள், பாண்டியர்கள் மற்றும் சங்க காலத் தலைவர்களின் நாணயங்கள், மேலும் ரோமானிய நாணயங்கள் புதைகுழிகள் மற்றும் மாவீரர் கற்கள் – மெகாலிதிக் நினைவுச்சின்னங்கள்
ஆதிச்சநல்லூர், அரிக்கமேடு, கொடுமணல், புகார், கொற்கை, அழகன்குளம், உறையூர் – தோண்டிய பொருட்கள்

சில இலக்கிய ஆதாரங்கள்

தொல்காப்பியம், எட்டுத்தொகை (எட்டுத் தொகுப்புகள்), பத்துப்பாட்டு (பத்து ஐதீகங்கள்), பதினெண்கீழ்கணக்கு (பதினெட்டு கவிதைப் படைப்புகள்), பட்டினப்பாலை, மதுரைக் காஞ்சி.
சிலப்பதிகாரமும் மணிமேகலையும் இரு காப்பியங்கள்.

வெளிநாட்டு கணக்குகள்

எரித்ரியன் கடலின் பெரிப்ளஸ், பிளினியின் இயற்கை வரலாறு, தாலமியின் புவியியல், மெகஸ்தனிஸின் இண்டிகா, ராஜாவலி, மகாவம்சம் மற்றும் தீபவம்சம். இலக்கியம்
தொல்காப்பியம், எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு, பதினெண்கில்கணக்கு, மற்றும் (இரண்டு காப்பியங்கள்) சிலப்பதிகாரம் மற்றும் மணிமேகலை ஆகியவை சங்க இலக்கியங்களில் அடங்கும். தொல்காப்பியம் (தமிழ் இலக்கியப் படைப்பு) – தொல்காப்பியர் எழுதியது.
தமிழ் மொழி பற்றிய ஒரு முதன்மை ஆய்வு – பண்டைய தமிழ் கால அரசியல் மற்றும் சமூக பொருளாதார நிலைகள் பற்றிய தகவல்களை கொண்டுள்ளது.
எட்டுத்தொகை (எட்டுத் தொகை நூல்கள்) – ஐங்குறுநூறு, நற்றிணை, அகநானூறு, புறநானூறு, குறுந்தொகை, கலித்தொகை, பரிபாடல், பதிற்றுப்பத்து ஆகிய எட்டுப் படைப்புகள் .
பத்துப்பாட்டு (பத்து ஐதீகங்கள்) – திருமுருகாற்றுப்படை, பொருநற்றுப்படை, சிறுபாணாற்றுப்படை, பெரும்பாணாற்றுப்படை, முல்லைப்பாட்டு, நெடுநல்வாடை, மதுரைக்காஞ்சி, குறிஞ்சிப்பட்டு, பட்டினப்பாலை, மலைபடுகடாம் ஆகிய 10 படைப்புகள்
பதினெட்டு நூல்கள் அறநெறியும் ஒழுக்கமும் – பதினெண்கில்கணக்கு.
திருவள்ளுவர் எழுதிய திருக்குறள்.
திருவள்ளுவர் – ஒரு சிறந்த தமிழ் கவிஞர் மற்றும் தத்துவவாதி
இரண்டு கதைகள்;
இளங்கோ அடிகள் சிலப்பதிகாரம் எழுதினார்
சித்தலைச் சாத்தனார் மணிமேகலை எழுதினார்.
சங்க சமூகம் மற்றும் அரசியல் பற்றிய பயனுள்ள தகவல்களை வழங்குகிறது.

மூவேந்தர்

சேரர்கள், சோழர்கள், பாண்டியர்கள் மூவேந்தர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.
அவர்கள் ‘மூன்று முடிசூடிய அரசர்கள்’.
அவர்கள் முக்கிய விவசாயப் பகுதிகள், வணிகப் பாதைகள் மற்றும் நகரங்களை ஆட்சி செய்தனர்.
சங்கக் கவிதை – அசோகன் கல்வெட்டில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ள சத்தியபுத்திரன் (அதேவன்) வேளிர் தலைவன்.

சோழர்கள்

சோழர்கள் – தமிழ்நாட்டின் மையப்பகுதி மற்றும் வடக்குப் பகுதிகளை ஆண்டனர்.
காவேரி டெல்டா – சோழமண்டலம்.
தலைநகர் உறையூர் (திருச்சிராப்பள்ளி நகரத்திற்கு அருகில்), புஹார் அல்லது காவிரிப்பட்டினம் இரண்டாம் அரச குடியிருப்பு மற்றும் பெரிய துறைமுகமாக செயல்படுகிறது.
மஸ்காட் ஒரு புலி.
பட்டினப்பாலை – கவிஞர் கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் எழுதியது.
விரிவான கணக்குகளை வழங்குகிறது – குறிப்பாக கரிகாலன் ஆட்சியில் நடந்த கலகலப்பான வணிக நடவடிக்கைகள் பற்றி.
கரிகாலன் (இளஞ்செட்சென்னியின் மகன்) – சங்க கால சோழன் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தவன் என வர்ணிக்கப்படுபவன்.
பட்டினப்பாலை – இவனது ஆட்சியை விளக்கமாக விவரிக்கிறது.
கரிகாலனின் மிகப்பெரிய குறிப்பிடத்தக்க இராணுவ வெற்றி வெண்ணியில் இருந்தது – அவர் பதினொரு வேளிர் தலைவர்களின் உதவியுடன் சேரர்களையும் பாண்டியர்களையும் தோற்கடித்தார்.
காடுகளை வாழக்கூடிய பகுதிகளாக மாற்றிய பெருமை இவருக்கு உண்டு.
பாசனம் அளித்து விவசாயத்தை வளர்த்தார்.
காவேரியின் கரையோரத்தில் நீர்த்தேக்கங்களையும் கட்டினார்.
அவர் காலத்தில் காவிரிப்பட்டினம் ஒரு செழிப்பான துறைமுகமாக இருந்தது.
மற்றொரு அரசனான பெருநற்கிள்ளி, வேதகால யாகம் ராஜசூயம் செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது.
கரிகாலன் இறந்ததைத் தொடர்ந்து சோழ அரச குடும்பத்தின் புழார் மற்றும் உறையூர் கிளைகளுக்கு இடையே வாரிசு தகராறு ஏற்பட்டது.

சேரர்கள்

சேரர்கள் கேரளாவின் மத்திய மற்றும் வடக்குப் பகுதிகளை ஆண்டனர்.
தமிழ்நாட்டின் கொங்கு மண்டலத்தையும் ஆண்டது.
தலைநகரம் வஞ்சி.
மேற்குக் கடற்கரையில் முசிறி மற்றும் தொண்டி துறைமுகங்களைக் கட்டுப்படுத்தியது.
கரூருடன் அறிஞர் கூட்டாளி வஞ்சி.
மற்றவர்கள் அதை கேரளாவில் உள்ள திருவஞ்சைக்களத்துடன் தொடர்புபடுத்துகிறார்கள்.
சேர குடும்பம் இரண்டு முக்கிய கிளைகளைக் கொண்டிருந்தது என்பதை பெரும்பாலான அறிஞர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்.
அவை – இன்றைய தமிழ்நாட்டின் கரூரில் இருந்து ஆளும் பொறையா கிளை.
பதிற்றுப்பத்து – எட்டு சேர மன்னர்கள், அவர்களின் அரசுகள் மற்றும் அவர்களின் புகழ் ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடுகிறது.
மூன்று தலைமுறை சேர ஆட்சியாளர்கள் – கரூரில் உள்ள புகளூரில் உள்ள கல்வெட்டுகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
அவரது நினைவாக, செல்லிரும்பொறை நாணயங்களை வார்த்தார்.
இமயவரம்பன் நெடுஞ் சேரலாதன், செங்குட்டுவன் போன்ற சேர மன்னர்கள் நன்கு அறியப்பட்டவர்கள்.
செங்குட்டுவன் – பெரிய துறைமுகமான முசிறியின் பாதுகாப்பைக் காக்க பல தலைவர்களை வீழ்த்தியதாகவும், கடற்கொள்ளையர்களை வீழ்த்தியதாகவும் கூறப்படுகிறது.
செங்குட்டுவனின் வட இந்தியப் படையெடுப்பு சிலப்பதிகாரத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆனால் சங்கப் பாடல்களில் இது காணப்படவில்லை.
அவர் 56 ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்திருக்க வேண்டும் மற்றும் மரபுவழி மற்றும் ஹீட்டோரோடாக்ஸ் மதங்களின் புரவலராக இருந்தார்.
செம்பு மற்றும் ஈய நாணயங்கள் பல சேரர்களால் வெளியிடப்பட்டன.
தமிழில் புராணங்கள் – பிராமி ரோமானிய நாணயங்களைப் பின்பற்றுகிறது.
வில் மற்றும் அம்பு சின்னத்துடன் கூடிய எண்ணற்ற சேர நாணயங்கள் எழுதப்படாமலேயே காணப்படுகின்றன.

பாண்டியர்கள்

மதுரை பாண்டியர்களின் தலைநகராக இருந்தது.
கொற்கை – வங்காள விரிகுடாவுடன் தாம்பிராபரணி சங்கமிக்கும் இடத்திற்கு அருகில்.
இது முக்கிய துறைமுகமாக கருதப்படுகிறது.
அது முத்துக்களுக்குப் பெயர் பெற்றது.
சாங்க் டைவிங் மற்றும் மீன்பிடித்தல் கொற்கை என்பது ஒரு குழுவை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் சொல்.
கொற்கை என்பது பெரிப்ளஸில் குறிப்பிடப்படுகிறது.
மீன்தான் பிரதானமாக இருந்தது.
பாண்டியர்களின் சின்னம்.
ரூபாய் நோட்டுகள் ஒரு பக்கத்தில் உள்ளன – ஒரு யானை.
மறுபுறம் – மறுபுறம் மீன் பள்ளி.
தென் மாநிலங்கள் மீது படையெடுத்தனர்.
கேரளாவும், நெல்கிந்தா துறைமுகமும் அவர்களின் அதிகாரத்தின் கீழ் இருந்தது.
கோட்டயத்தின் அருகாமை பாரம்பரியத்தை ஆணையிடுகிறது.
தமிழ்ச் சங்கத்தின் புரவலர்களும் சங்கக் கவிதைகள் உருவாக்கத்தில் உதவியவர்களும் இருந்தனர்.
சங்கக் கவிதைகள் பல மன்னர்களின் பெயர்களைக் குறிப்பிடுகின்றன, ஆனால் அவற்றின் வரிசை தெளிவாக இல்லை.
ஆட்சி ஆண்டுகள் தெரியவில்லை.
இரண்டாம் நூற்றாண்டு பாண்டிய மன்னன் நெடுஞ்செழியன் மாங்குளம் தமிழ் பிராமி கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார்.
முதுகுடுமி- பெருவழுதியும் மற்றொரு நெடுஞ்செழியனும் மதுரைக்காஞ்சி என்று குறிப்பிடப்படுகின்றனர்.
தலையாலங்கானத்தின் வெற்றி மற்றும் சில பாண்டிய ஆட்சியாளர்களான முதுகுடிமி-பெருவழுதி – பிராமணர்களுக்கு நிலம் வழங்கியதற்காக எட்டாம் நூற்றாண்டு வேள்விக்குடி செப்புத்தகடுகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
அவரது பல வேத தியாகங்களை நினைவுகூரும் வகையில் – அவர் புராணக் கதையான பெருவழுதியுடன் நாணயங்களை அச்சிட்டதாகத் தெரிகிறது.
தலையாலங்கானம் – நெடுஞ்செழியன் சேர, சோழ, ஐந்து வேளிர் தலைவர்களின் (தித்தியன், எழினி, எருமையூரன், இருங்கோவெண்மான், பொருநன்) கூட்டுப் படையை வென்றான்.
வேல் தலைவரிடமிருந்து மிளலை மற்றும் முத்தூரை (இரண்டும் புதுக்கோட்டை பகுதியில்) எடுத்த பெருமையும் இவருக்கு உண்டு.
அவர் கொற்கையின் அதிபதி என்றும் மற்ற 10 பேரின் அதிபதி என்றும் அறியப்படுகிறார்
தமிழகம் ஐந்து நிலப்பரப்புகள் அல்லது சூழல் மண்டலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது.
இது தினாய் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது:
குறிஞ்சி, மருதம், முல்லை, நெய்தல், பாளை.
இயற்கை நிலைமைகளின்படி, ஒவ்வொரு பிராந்தியமும் தனித்தனியான குணாதிசயங்களைக் கொண்டிருந்தன – ஒரு தலைமை தெய்வம், மக்கள் மற்றும் கலாச்சார வாழ்க்கை.
குறிஞ்சி – இது செங்குத்தான இடம், மக்கள் வேட்டையாடவும் சேகரிக்கவும் செல்கிறார்கள்.
மருதம் – உழவு மற்றும் நீர்ப்பாசனம் மூலம் விவசாயம் மேற்கொள்ளப்படும் ஆற்றுப்பகுதியாகும்.
முல்லை – கால்நடை வளர்ப்பும், மாறி மாறி விவசாயமும் இணைந்து வாழும் ஒரு காடு.
நெய்தல் – கடற்கரையில் மீன்பிடித்தல் மற்றும் உப்பு உற்பத்தி.
பாலை – இது “வறண்ட நாடு” என்று பொருள்படும் கிரேக்க வார்த்தை.
விவசாயம் செய்ய தகுதியற்ற நிலமாக இருந்ததால், மக்கள் கால்நடைகளை விரட்டி, திருட்டுத்தனமாக மாறினர்.

வேளிர்களும் தலைவர்களும்

வேந்தர்களைத் தவிர, வேளிர்களும் பிற தலைவர்களும் இருந்தனர்.
அவர்கள் மூவேந்தரின் புறநகர்ப் பகுதியில் வசித்து வந்தனர்.
பரி, காரி, ஓரி, நல்லி, பேகன், ஆய், அதியமான் ஆகிய ஏழு வேளிர்களாகும்.
இந்த வேளிர்களின் பெருந்தன்மை சங்கக் கவிதைகளில் நன்கு பதிவாகியுள்ளது.
இந்த தலைவர்கள் தங்கள் பெரிய மனதுக்கு பிரபலமானவர்கள்.
அவர்கள் அன்றைய கவிஞர்களுடன் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருந்தனர்.
இத்தலைவர்கள் மூவேந்தர் ஒருவரின் கூட்டாளிகள்.
அவர்கள் மற்ற வேந்தர்களுக்கு எதிரான சண்டையில் அவர்களுக்கு உதவினார்கள்.

தமிழ் அரசியல்

இந்த திணை வகைப்பாடு பல்வேறு இடங்களுக்கிடையேயான சமூக-பொருளாதார வளர்ச்சியில் உள்ள வேறுபாடுகளை பிரதிபலிப்பதாக கூறப்படுகிறது.
அரசியல் வடிவங்களிலும் அவற்றைக் காணலாம்.
ஆட்சியாளர்களில் மூன்று நிலைகள் உள்ளன:
கிழார் முதலிடத்தில் உள்ளார்.
வேளிர் எண் இரண்டு.
வேந்தர் மூன்றாம் எண்.
கிழார் – அவர்கள் கிராமங்கள் அல்லது சிறிய பிரதேசங்களின் தலைவர்கள்.
அவர்கள் சில பழங்குடி சமூகங்களை ஆட்சி செய்த பழங்குடி தலைவர்கள்.
வேந்தர் – பரந்த செழிப்பான நிலங்களை ஆண்ட ஆட்சியாளர்கள்.
வேளிர் – பல்வேறு புவியியல் தன்மை கொண்ட பிரதேசங்கள், முதன்மையாக மலைப்பாங்கான மற்றும் காடுகள் நிறைந்த நிலங்கள் மீது ஆளப்பட்டது.
மூவேந்தரின் வளமான பிரதேசங்களுக்கு இடையில் இடுங்கள்.
அதியமான், பாரி, ஆய், இவ்வி, இருங்கோ என ஒவ்வொருவரும் இயற்கைச் செல்வங்கள் நிறைந்த பரந்த நிலப்பரப்பை ஆண்டனர்.
அறிஞர்கள் – மூன்று ராஜ்ஜியங்கள் எவ்வாறு அரசியல் ரீதியாக ஒழுங்கமைக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் பல்வேறு கருத்துக்கள்.
சங்க காலப் பண்பாடு நன்கு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட மாநிலச் சமூகமாக இருந்தது என்பது பாரம்பரியமான மற்றும் பரவலாக உள்ள நம்பிக்கை.
சேரர்கள், சோழர்கள் மற்றும் பாண்டியர்கள் அரசாட்சிகளுக்கு முந்தைய அரசுகள்.
பிந்தைய கண்ணோட்டத்திற்கான நியாயங்கள் பின்வருமாறு:
எந்த சமூக அடுக்கும் தெரியவில்லை.
சரியான பிரதேச சங்கம் இல்லை.
அழிவுகரமான மோதல் விவசாயத்தின் வளர்ச்சியையும் ஒரு மாநிலத்தை நிறுவுவதற்கு தேவையான உபரி உற்பத்தியையும் தடை செய்தது.
வட இந்திய ஆட்சிகளில் உள்ளது போல் வரி விதிப்புக்கான அறிகுறியே இல்லை.

வேந்தர்களின் அரசியல் உயர்வு

ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலத்தின் வேந்தர் இரும்புக் காலத் தலைவர்களிடமிருந்து தோன்றினார் (கி.மு. 1100-300).
வேந்தர் விவசாயம் மற்றும் மேய்ச்சல் பகுதிகளில் ஆதிக்கம் செலுத்தி உயர்ந்த நிலைக்கு உயர்ந்தார்.
அசோகர் கல்வெட்டுகளில் அதியமான் சத்தியபுத்திரன் என்று குறிப்பிடப்படுகிறார்
சோழர், பாண்டியர், சேர வேந்தர் போன்ற அரசர்களின் பட்டத்தை அவர் அடையவில்லை.
வேந்தர் தலைவர்களை தோற்கடித்து மற்ற இரண்டு வேந்தர்களுடன் போரில் ஈடுபட்டார்.
அவர்கள் தங்கள் சொந்த வீரர்களைத் திரட்டி சில வேளிர் தலைவர்களின் உதவியைப் பெற்றனர்.
சங்க கால வேந்தர்கள் தங்கள் ஆற்றலை வெளிப்படுத்த பல்வேறு பட்டங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர்.
கடுங்கோ, இமயவரம்பன், வானவரம்பன் மற்றும் பெருவழுதி. சாதாரண மக்களிடமிருந்தும் வேளிர்களிடமிருந்தும் தங்களை வேறுபடுத்திக் கொண்டனர்.
மன்னர்கள் பொதுவாக பார்ட்ஸ் மற்றும் கவிஞர்களை ஆதரிப்பதன் மூலம் தங்கள் பெயர்களையும் நற்பெயரையும் விளம்பரப்படுத்தினர்.
உதாரணமாக, சோழ மன்னன் கரிகாலன் பட்டினப்பாலையை இயற்றிய உருத்திரங்கண்ணனாருக்கு ஒரு பெரிய தொகை பொற்காசுகளை வழங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது.

தமிழ் சமூகம் மற்றும் பொருளாதாரம்

சங்க காலம் முழுவதும் வேந்தரின் மோதல்கள் எதிரியின் நிலங்களை இணைத்துக்கொண்டு தங்கள் புவியியல் தளத்தை அதிகரிப்பதில் கவனம் செலுத்தியது.
உள்ளூர் சண்டை சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளை அதிகப்படுத்தியதாக கருதப்படுகிறது.
சில போர்க் கைதிகள் வழிபாட்டு மையங்களில் சேவையாற்றி வருவதாகக் குறிப்பிடப்படுகிறது.
அடிமைத்தனம் பற்றிய சில குறிப்புகள்.
பெண்கள் – சங்க காலம் முழுவதும் பொருளாதார உற்பத்தியில் பெருமளவில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.
பல பெண் கவிஞர்கள் இருந்தனர்.
வெண்கலப் பாத்திரங்கள், மணிகள் மற்றும் தங்க வேலைப்பாடுகள், ஜவுளிகள், ஷெல் வளையல்கள் மற்றும் நகைகள், கண்ணாடி, இரும்பு ஸ்மித்தி மற்றும் மட்பாண்ட உற்பத்தி ஆகியவை கைவினை உற்பத்திக்கான எடுத்துக்காட்டுகள்.
கைவினை உற்பத்தி – அரிக்கமேடு, உறையூர், காஞ்சிபுரம், காவிரிப்பட்டினம், மதுரை, கொற்கை, பட்டணம் உள்ளிட்ட கேரளாவின் முக்கிய நகரங்களில் பரவலாக உள்ளது.
மதுரைக்காஞ்சி – பலவிதமான கைவினைப் பொருட்களை விற்கும் பகல் மற்றும் இரவு சந்தைகளைக் குறிப்பிடுகிறது.
பல்வேறு பொருள்கள் மற்றும் ஆபரணங்களைத் தயாரிப்பதற்கான மூலப்பொருட்கள் எப்போதும் எளிதில் கிடைக்காது.
விலைமதிப்பற்ற மற்றும் அரை விலைமதிப்பற்ற கற்கள் சேகரிக்கப்பட்டு மற்ற பொருட்களுக்கு மாற்றப்பட்டன.
மூலப்பொருட்கள் – தொழில்துறை மையங்களில் பல தயாரிப்புகளாக மாற்றப்படுகின்றன.
தமிழ் பேசாதவர்கள், குறிப்பாக வணிகர்கள், பல்வேறு கைவினை மையங்கள் மற்றும் நகரங்களில் இருப்பது மட்பாண்ட கல்வெட்டுகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நபர்களின் பெயர்களால் வெளிப்படுகிறது.
உலகம் முழுவதிலுமிருந்து வணிகர்கள் – தமிழகத்தில் வந்திருந்தனர்.
மகத கைவினைஞர்கள், மராட்டிய இயந்திர வல்லுநர்கள், மால்வா ஸ்மித்கள் மற்றும் யவன தச்சர்கள் மணிமேகலை என்ற பெயரில் தமிழ் கைவினைஞர்களுடன் இணைந்து பணியாற்றுகிறார்கள்.
தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகள் – வாணிகன், சட்டன், நிகமா போன்ற சொற்றொடர்கள் வணிகத்துடன் இணைக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.
பண்டமாற்று முறை – வர்த்தகத்தில் மிகவும் பிரபலமானது.
நாணயங்களும் பயன்படுத்தப்பட்டன.
பொன் போன்ற – ரோமன் நாணயங்கள் புழக்கத்தில்.
நீண்ட தூர வர்த்தகம் – ஏற்கனவே உள்ள மற்றும் பல தொல்பொருள் தளங்கள் ரோமானியப் பேரரசு மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவுடனான உறவுகளுக்கான சான்றுகளை வழங்குகின்றன.
இந்தியாவின் தென் பகுதி – வெளியுலகத் தொடர்புகளில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகித்தது.
ஏனெனில் கடற்கரைக்கு எளிதில் அணுகலாம்.
ரோமானிய ஆம்போரா, கண்ணாடிப் பொருட்கள் மற்றும் பிற பொருட்களின் சான்றுகள் முக்கியமான ஆரம்பகால வரலாற்று துறைமுகங்களில் வலுவான கடல் நடவடிக்கைகளைக் குறிக்கின்றன.
தொல்லியல் மற்றும் இலக்கியம் – இரண்டும் ரோமானியர்கள் கொண்டு வந்த செழுமையையும் வெளிநாட்டு வணிகர்களின் இருப்பையும் ஆவணப்படுத்துகின்றன.

பொருளாதாரம்:

பொருளாதாரம் கலந்திருந்தது.
மக்கள் விவசாயம், கால்நடை வளர்ப்பு, வணிகம் மற்றும் பணப் பரிமாற்றம், வேட்டையாடுதல் மற்றும் மீன்பிடித்தல் ஆகியவற்றைப் பின்பற்றினர்.

விவசாய உற்பத்தி:

வாழ்வாதாரத்தின் முக்கிய ஆதாரங்களில் ஒன்று விவசாயம்.
நெல், கரும்பு மற்றும் தினை ஆகியவை பயிரிடப்பட்ட பயிர்களில் அடங்கும்.
விவசாயம் – ஈரமான மற்றும் வறண்ட நிலப்பரப்பில் செய்யப்படுகிறது.
நெல் – இது ஆற்றங்கரை மற்றும் தொட்டி பாசன பகுதிகளில் பயிரிடப்பட்டது.
தினை – வறண்ட காலநிலையில் வளரும்.
இலக்கியங்களில், செந்நெல் (சிவப்பு அரிசி), வெண்ணெல் (வெள்ளை அரிசி), ஐவனநெல் (பல்வேறு அரிசி) போன்ற அரிசி வகைகள் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன.
அரிசி தானியங்கள் – ஆதிச்சநல்லூர் மற்றும் பொருந்தல் அகழ்வாராய்ச்சியில் புதைகுழிகளில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
புனம் அல்லது மாறுதல் சாகுபடி – இது காட்டில் உள்ள மக்களால் பயன்படுத்தப்பட்டது.
கால்நடை வளர்ப்பு – இது மக்கள் வாழ்வாதாரத்திற்காக கால்நடைகள், செம்மறி ஆடுகள் மற்றும் ஆடுகளை வளர்க்கும் நாடோடி வாழ்க்கை முறை. சங்க காலத்தின் தொழில்கள் மற்றும் கைவினைப்பொருட்கள்
கைவினை நிபுணத்துவம் மற்றும் உற்பத்தி ஆகியவை நகரமயமாக்கலின் குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களாக இருந்தன.
சங்க காலத்தில் பல பண்டங்களை உற்பத்தி செய்யும் தொழில்சார் குழுக்கள் இருந்தன.
“தொழில்” என்ற சொல் – பொருட்களை உற்பத்தி செய்யும் முறையைக் குறிக்கிறது.

மட்பாண்டங்கள்

மட்பாண்டங்கள் பல்வேறு குடியிருப்புகளில் பயன்படுத்தப்பட்டன.
மக்கள் தங்கள் அன்றாட வாழ்வில் கலாம்செய்கோ (குயவர்கள்) தயாரித்த மட்பாண்டங்களைப் பயன்படுத்தினர்.
பெரிய அளவில் உற்பத்தி செய்யப்பட்டது.
பல்வேறு வகையான மட்பாண்டங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன.
கறுப்புப் பாத்திரங்கள், ருசெட் பூசப்பட்ட வர்ணம் பூசப்பட்ட பாத்திரங்கள் மற்றும் கருப்பு மற்றும் சிவப்புப் பாத்திரங்கள் ஆகியவையும் இதில் அடங்கும்.

இரும்பு உருக்கும் தொழில்

இரும்பு உற்பத்தி – குறிப்பிடத்தக்க கைவினைஞர் செயல்பாடு.
இரும்பை பதப்படுத்த டெரகோட்டா குழாய்கள் மற்றும் மூல தாது கொண்ட பாரம்பரிய உலைகள் பயன்படுத்தப்பட்டன.
இத்தகைய உலைகள் பல தொல்பொருள் தளங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.
கொடுமணல் மற்றும் குட்டூர் – இரும்பு உருகியதற்கான சான்றுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.
கொல்லர்கள், அவர்களின் கருவிகள் மற்றும் அவர்களின் செயல்பாடுகள் – சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
விவசாயம் மற்றும் போர் (வாள்கள், கத்திகள் மற்றும் ஈட்டிகள்) இரண்டுக்கும் இரும்பு கருவிகள் தேவை.

கல் ஆபரணங்கள்

சங்க காலம் முழுவதும் மக்கள் பலவிதமான நகைகளை அணிந்திருந்தனர்.
ஏழைகள் களிமண், சுடுமண், இரும்பு, இலைகள் மற்றும் பூக்களை ஆபரணங்களாக அணிந்தனர்.
செல்வந்தர்கள் விலையுயர்ந்த கற்கள், செம்பு, தங்கம் ஆகியவற்றை நன்கொடையாக அளித்தனர். தங்கம்
இந்த நேரத்தில், தங்க ஆபரணங்கள் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தன.
நகைகள் தயாரிக்க ரோமன் தங்க நாணயங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன.
கேரளாவில் உள்ள பட்டணத்தில் தங்கம் உருகியதற்கான ஆதாரம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது.
சுட்டுக்கேணி, ஆதிச்சநல்லூர், கொடுமணல் ஆகிய பெருங்கற்களில் தங்க ஆபரணங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.

வர்த்தகர்கள்

தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகளில், வணிகன் மற்றும் நிகமா (கில்ட்) என்ற சொற்கள் உள்ளன.
தங்க வணிகர்கள், ஜவுளி வியாபாரிகள் மற்றும் உப்பு வணிகர்கள் வணிகர்களின் பல வகைகளில் இருந்தனர்.
உப்பு வியாபாரிகள் உமணர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர், மேலும் அவர்கள் தங்கள் குடும்பத்துடன் காளை வண்டிகளில் பயணம் செய்தனர். போக்குவரத்து சாதனங்கள்
காளை வண்டிகள் மற்றும் விலங்குகள் – நிலம் முழுவதும் பொருட்களை அனுப்ப பயன்படுகிறது.
தமிழகத்தின் பல்வேறு குடியேற்றங்கள் – வர்த்தக வழிகள் மூலம் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
தமிழ் இலக்கியம் – கலாம், பஹ்ரி, ஓடம், தோணி, தெப்பம் மற்றும் நவாய் போன்ற நீர்க்கப்பல்கள் மற்றும் கடல் கப்பல்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. நாணயங்கள் மற்றும் பண்டமாற்று
பரிவர்த்தனையின் பொருள் – பண்டமாற்று.
உதாரணமாக, அரிசி, மீன்களுக்குப் பதிலாக இருந்தது.
சங்கத்தின் பெரிய நாணயப் பதுக்கல்கள் பரவலாகக் கிடைக்கின்றன.
பல திருவிழாக்கள் அனுசரிக்கப்பட்டது.
அவற்றில் சில அறுவடைத் திருவிழா (பொங்கல்) மற்றும் வசந்த விழா (கார்த்திகை) ஆகியவை அடங்கும்.
தை பூசம், வைகாசி விசாகமும் முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டது.

தமிழ் இலக்கியம் சங்க காலம் முதல் சமகாலம் வரை

அறிமுகம்:

அறிவார்ந்த ஆய்வுகளின்படி, தமிழ் இலக்கியத்தில் சங்க காலம் கிமு 30 மற்றும் கிபி 300 க்கு இடையில் உள்ளது.
இக்காலத்தில் எழுதப்பட்ட நூல்களே சங்க இலக்கியங்கள்.
இலக்கியம் கீழே விவாதிக்கப்பட்டது.

மேற்கணக்கு நூல்கள்:

“பதினென்மேற்கனக்கு நூல்கள்” என்பது பத்துப்பாட்டுக்கும் எட்டுத்தொகையின் கவிதைக்கும் பெயர்.
பத்துப்பாட்டு என்பது அகவல் மீட்டரில் எழுதப்பட்ட நீண்ட வசனங்களைக் கொண்ட பத்து ஹைடில் படைப்பு.
“எட்டுத்தொகை” – இது நூற்றுக்கணக்கான பாடல்களை உள்ளடக்கிய எட்டு தனித்தனி நூல்களைக் கொண்ட ஒரு பெரிய படைப்பாகும்.
இதில் பெரும்பாலானவை அகவல் மீட்டரில் எழுதப்பட்டவை.
“மேற்கணக்கு” நூல்களில் உள்ள பெரும்பாலான பாடல்கள் அகவற்பா பாணியில் எழுதப்பட்டவை.
தமிழ் உரைநடையின் நான்கு வகைகளில் இதுவும் ஒன்று.
அகமும் புறமும் இந்தப் பாடல்கள் அனைத்தையும் அவற்றின் உரை உள்ளடக்கத்தின் அடிப்படையில் வகைப்படுத்துகின்றன.
பத்துப்பாட்டு நூல்களில் பாதி “அற்றுப்படை” வகையைச் சேர்ந்தவை.
இது இருப்பின் வெளிப்புற அம்சங்களைக் கையாள்கிறது.
இந்த புத்தகங்கள் மக்கள் அதிர்ஷ்டத்தைப் பெறுவதற்காக மன்னர்கள் அல்லது பயனாளிகளை அணுகுமாறு அறிவுறுத்துகின்றன.
“மதுரைக்காஞ்சி,” – வெளிப்புற விஷயங்களைக் கையாள்கிறது, முல்லைப்பாட்டு, குறிஞ்சிப்பாட்டு, பட்டினப்பாலை மற்றும் நெடுநல்வாடை உள்ளிட்ட பிற இசை அகம் நூல்கள்.

எட்டுத்தொகை:

நதி, குறுந்தொகை, அகநானூறு, இன்குருநூறு, கலித்தொகை அகம் அகம், பதிற்றுப்பத்து, புறநானூறு ஆகியவை எட்டுத்தொகையில் புறம், புறம் ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடுகின்றன.
பரிபாடல் என்பது அகம் மற்றும் புறம் உரை.
எட்டுத்தொகை 2381 பாடல்களையும் 473 புலவர்களையும் கொண்டுள்ளது.

பதிற்றுப்பத்து:

இந்த உரையில் பதிற்றுப்பத்து எனப்படும் 10 x 10 பாடல்கள் உள்ளன.
இது தமிழ்நாட்டின் “சேர” பகுதியை முன்பு ஆண்ட பத்து சேரப் பேரரசர்களின் கதையைச் சொல்கிறது.
முதல் மற்றும் கடைசி அத்தியாயங்கள் இல்லை.
இந்த உரை இரண்டாம் நூற்றாண்டு முதல் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு வரையிலான சேர வம்சத்தை உள்ளடக்கியது.
ஒவ்வொரு பாடலும் துரை, வண்ணம், தூக்கு (பண்) மற்றும் பாடலின் தலைப்புடன் முடிவடைகிறது.
கவிஞர், அரசர், வழங்கல் மற்றும் அரசரின் ஆட்சி ஆண்டு அனைத்தும் ஒவ்வொரு செய்யுளின் முடிவிலும் கூறப்பட்டுள்ளன.
இது ஏகாதிபத்திய சோழர்களின் “மெய்க்கீர்த்தி”க்கு முன் வருகிறது.

குறிஞ்சிப்பட்டு:

கபிலர் தம் அகம் நூலில் தொண்ணூற்றொன்பது மலர்ப் பெயர்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளார். பட்டினப்பாலை
இந்த இலக்கியம் சங்க கால வணிகம் மற்றும் வணிகம், குறிப்பாக கரிகாலன் காலத்தில் கவனம் செலுத்துகிறது.
இது பழங்கால சோழர் துறைமுகமான புஹாரை சித்தரிக்கிறது.
வங்காள விரிகுடாவின் கிழக்குக் கரையில் உள்ள கரிகாலனும், அகம் மற்றும் புரம் ஆகிய சங்கப் பாடல்களும் “வீர யுகப் பாடல்கள்” என்று அழைக்கப்படுகின்றன.
அவை எலியட் மற்றும் ஒடிஸி ஆகிய இரண்டு ஆரம்பகால கிரேக்க காவியங்களுக்கு இணையானவை.
ஹோமர் சொல்வது போல் “எல்லாவற்றையும் விட இரண்டு விஷயங்கள் பெரியவை”.
காரியங்கள் அவைகள்; ஒன்று காதல், மற்றொன்று போர்.”
சங்க இலக்கியம் என்பது முதுமொழி என்பது போல.
காதல் மற்றும் போரின் உள் மற்றும் வெளிப்புற உணர்ச்சிகள் மற்றும் உணர்வுகள் இந்த ஓவியத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளன.

சங்க காலத்திற்குப் பின்:

தமிழறிஞர்கள் கி.பி 3-5 காலத்தை “சங்க மருவியகாலம்” என்று குறிப்பிடுகின்றனர்.
இக்காலத்தில் பதினெட்டு நூல்கள் “பதினன்கீழ்கணக்கு” எனத் திரட்டப்பட்டன.
அகம் புறம் எண்கள் 12: 5: 1 மற்றும் அதன்படி வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன .
திருக்குறள் பன்னிரண்டு நெறிமுறை எழுத்துக்களில் மிகவும் நெறிமுறையாகும்.
நாலடியார், நான்மணிக்கடிகை, எண்ண நற்பது, எண்ணவைநற்பது, ஏலாதி, திரிகடுகம், சிறுபஞ்சமூலம், பழமொழி, அசவக்கோவை, முதுமொழிக்காஞ்சி, இன்னிலை என்பன பிற பெயர்களாகும்.
தனிநபர்கள் சரியான முறையில் கடைப்பிடிக்கும் மதிப்புகளின் நூல்கள் இவை.
ஆகமத்தின் நூல்களில் கார் நற்பது, தினமொழிஇம்பது, தினைமாலைநூற்பது, இந்திணைஎழுபது, கைவிளை ஆகியவை அடங்கும்.
மற்றொன்று “களவழிநற்பது” என்பது புரத்தைப் பற்றியது.
இது சேர, சோழ மன்னர்களுக்கு இடையே நடந்த மோதலை விவரிக்கிறது.
பொய்கையார் என்பது புலவரின் பெயர்.
கோச்செகனனின் போர்க் காட்சியும் வெற்றியும் என்று சொல்லிக்கொண்டே போனது. எறையனார் களவியல்
ஏறையனார் களவியல் என்பது இறையனார் இயற்றிய ஆகமத்தைப் பற்றிய உரையாகும்.
“இறையனார் களவியல் உரை” என்பது நக்கீரரின் விமர்சனம்.
முதன் முதலாக, இந்த வர்ணனை மூன்று சங்கங்களின் கோட்பாடு பற்றி கூறப்பட்டுள்ளது.
இது ஆரம்பகால இசை இலக்கியங்கள் மற்றும் தமிழ் நாடகம் பற்றி நிறைய குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. யாத்திரைத் தகாடு
இது அறியப்படாத ஆசிரியரால் எழுதப்பட்ட சங்க கால உரை என்று கருதப்படுகிறது.
சேர மன்னன் அதியமான் மீதான தாக்குதலே 44 கவிதைகளைக் கொண்ட இந்தப் பாராட்டுக் கவிதைப் படைப்பின் பொருளாகும்.
தகளூர் இப்போது தருமபுரி என்று அழைக்கப்படுகிறது.
இதன் கவிதை நடை நமது தமிழ் மன்னர்களின் வீரம் பற்றிய சங்கப் பாடல்களைப் போன்றது.

இரட்டையர்கள் (சிலம்பு மற்றும் மேகலை):

தமிழ் இலக்கியத்தின் இரட்டையர்கள் சிலப்பதிகாரம் மற்றும் மணிமேகலை.
ஹீரோ மற்றும் ஹீரோயின் இந்த இரண்டு ஹீரோக்களும் நமது முந்தைய காவியங்களின்படி, அரண்மனையின் சொர்க்கவாசிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்ல.
அவர்கள் ஆரம்பகால சோழ இராச்சியத்தின் பொது மக்களின் உறுப்பினர்கள்.
சேரன் செங்குட்டுவனின் தம்பி இளங்கோ அடிகள் முதல் சிலப்பதிகாரத்தை எழுதினார்.
அவர் இந்த காவியத்தில் அரசியல், கற்பு மற்றும் விதி ஆகிய மூன்று தலைப்புகளைப் பற்றி விவாதிக்கிறார்.
கதையின் இரண்டு முக்கிய கதாபாத்திரங்கள் கோவலன் மற்றும் கண்ணகி.
மணிமேகலை – கோவலன் மற்றும் மாதவியின் மகள்.
மணிமேகலை தன்னை ஒரு பௌத்த தெய்வமாக மாற்றிக்கொண்டாள்.
பௌத்தத்தை கைவிட்டு, மத நம்பிக்கை இல்லாதவள் ஆனாள்.
உலகம் முழுவதும் அவர் ஆற்றிய உபதேசங்களும் போதனைகளும் மனித குலத்திற்கு ஒரு பாடம்.
உணவு, உடை மற்றும் உறைவிடம் ஆகியவற்றின் முக்கியத்துவத்தை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.
ஆயுள் தண்டனை வழங்குபவர் ஏழைகளுக்கு உணவளிப்பவர் என்று அவர் கூறினார்.
இவ்விரு காப்பியங்களும் தமிழ் இலக்கியத்தின் உச்சம்.
இரண்டுமே அகவற்பா பாணியில் எழுதப்பட்டவை.
இது கதாபாத்திரங்களுடன் இரத்த உறவுகளைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் இரண்டு காவியங்களின் கதையையும் தொடர்கிறது.
மணிமேகலையின் கவிஞரான சீத்தலை சாத்தனார், இளங்கோவடிகள் “இரட்டையர்கள்” என்று குறிப்பிடப்படுவதற்கான காரணங்களை இணைத்துள்ளார்.
இருப்பினும், சிலப்பதிகாரம் மதச்சார்பின்மை பற்றி விவாதிக்கிறது
அதேசமயம் மணிமேகலை பௌத்த காவியம் “சிலம்பு”.
வேட்டைக்காரர்கள் மற்றும் மக்களின் நாட்டுப்புற பாடல்கள் மற்றும் நடனங்கள் பற்றி விரிவாக விவாதிக்கிறது.
இது ஒரு மேய்ச்சல் பகுதி.
இது உள்நாட்டில் வசிப்பவர்களுக்கும் அவர்களின் கலைகளுக்கும் அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது.
மேகலை – நெறிமுறை செயல்களின் தெய்வீகத்தை வழிநடத்தும் புத்த மதத்தின் தர்மத்தை முழுமையாக விவாதிக்கிறது.

தொல்லியல் அகழ்வாராய்ச்சிகள்

தொல்பொருள் அகழ்வாராய்ச்சிகள் நாட்டின் கலாச்சார கடந்த காலத்தை மீண்டும் எழுதுவதற்கான அறிவியல் கருவிகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது.
பண்டைய இலக்கியங்கள் மற்றும் கல்வெட்டு பதிவுகள் பொதுவாக உயரடுக்கின் நிர்வாக மற்றும் சமூக வாழ்க்கையைக் காட்டுகின்றன, அதேசமயம் அகழ்வாராய்ச்சி சாதாரண மனிதனின் வாழ்க்கையை வழங்குகிறது.
மேலும், உயிரியல் மாதிரிகள் பாலியோ-சுற்றுச்சூழல், அவற்றின் வாழ்வாதார முறை மற்றும் காலவரிசை வரிசைகளில் வாழ்க்கை முறை மாற்றம் பற்றிய முக்கியமான தகவல்களை வழங்குகின்றன.
தொல்பொருள் திணைக்களம் இதுவரை 46 வரலாற்றுத் தளங்களில் அகழாய்வுகளை மேற்கொண்டுள்ளதுடன், அதில் 37 அகழ்வாராய்ச்சி அறிக்கைகள் இணைப்பின்படி வெளியிடப்பட்டுள்ளன.
இந்திய தொல்லியல் துறை [ASI] இதுவரை மாநிலத்தில் 50க்கும் மேற்பட்ட இடங்களில் அகழ்வாராய்ச்சிகளை நடத்தியிருக்கிறது.

கீழடி மற்றும் அதன் பகுதிகள் (கீழடி அகரம் மற்றும் கொண்டகை)

தொடர்ந்து எட்டாவது ஆண்டாக கீழடி மற்றும் அதன் கொத்துத் தளங்களில் தொல்லியல் அகழ்வாராய்ச்சிகள் வைகை ஆற்றங்கரையில் சங்க கால நகர்ப்புறக் குடியிருப்புகளின் தொன்மைகள், அம்சங்கள் மற்றும் கட்டமைப்புகளை வெளிப்படுத்துகின்றன.
எட்டாவது கட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில், கீழடியில் பத்து நாற்கரங்கள் தோண்டப்பட்டன, மேலும் ஒரு அகழியில் இருந்து மூன்று மீட்டர் நீளமுள்ள செங்கல் அமைப்பும், மற்றொரு அகழியில் இருந்து மூன்று அடுக்கு செங்கல் சுவர், கருப்பு மற்றும் 15 டெரகோட்டா வளைய கிணறுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. -சிவப்பு பாத்திரங்கள் மற்றும் சிவப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள் மட்பாண்டங்கள்.
1700 கலைப்பொருட்கள் தவிர, மேல் அடுக்கு கண்ணாடி மணிகளின் ஆதிக்கத்தைக் காட்டுகிறது.
தந்தத்தால் செய்யப்பட்ட விளையாட்டு வீரர், டெரகோட்டா ஆண் தலை உருவம், க்யூபிக் ஐவரி டைஸ், டெரகோட்டா காது ஆபரணங்கள், விளையாட்டு வீரர்கள், சுழல் சுழல்கள், ஹாப்ஸ்காட்ச்கள், இரும்பு கத்தி மற்றும் நகங்கள், செப்பு காசுகள், கண்ணாடி மணிகள் மற்றும் கார்னிலியன் மணிகள் போன்ற குறிப்பிடத்தக்க கலைப்பொருட்கள் மீட்கப்பட்டன.
அகரம் அகழ்வாராய்ச்சியில், ஆறு நாற்கரங்கள் தோண்டப்பட்டு 4 டெரகோட்டா ரிங் கிணறுகள் மற்றும் 530 தொல்பொருட்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
அகரம் அகழ்வாராய்ச்சியில் முதன்முறையாக, ஒரு டெரகோட்டா வளையக் கிணறு தோண்டி எடுக்கப்பட்டு, ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட வடிவத்தில் செயல்படுத்தப்பட்டது.
கோண்டகையில் இரண்டு அகழிகள் மற்றும் இரண்டு நாற்கரங்கள் தோண்டப்பட்டதில் 59 புதைகுழிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
மனித எலும்புக்கூடுகள், 74 மணிகள், இரும்புக் கருவிகளான 2 வாள்கள், 3 கத்திகள், 2 உளிகள் மற்றும் ஒரு கோடாரி, அரிசி உமிகள் மற்றும் கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரங்களால் செய்யப்பட்ட 170 க்கும் மேற்பட்ட கல்லறை நல்ல பாத்திரங்கள், கருப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள் மற்றும் சிவப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்களும் இருந்தன. கண்டறியப்பட்டது. இந்த பண்டைய புதைகுழிகளில் இருந்து தோண்டியெடுக்கப்பட்டது.
இந்தப் பருவத்தின் அகழ்வாராய்ச்சியின் குறிப்பிடத்தக்க கண்டுபிடிப்பு, ஒரே கலசத்தில் 74 கார்னிலியன் மணிகள் இருப்பதுதான்.

கொற்கை

கொற்கை தூத்துக்குடி மாவட்டம் ஸ்ரீவைகுண்டம் தாலுகாவில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமம்.
இது தாமரபரணி ஆற்றின் வடக்கே 3 கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது.
முதலில் கிழக்கே 6 கி.மீ தொலைவில் கடல் பின்வாங்கியது.
பழங்காலத்தில் தாமரபரணி நதி இந்த ஊரில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
இந்த தளம் தமிழ் சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, மேலும் முத்து மீன்வளத்தின் முக்கிய துறைமுகமாக பாரம்பரிய புவியியலாளர்களின் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது.
அகழ்வாராய்ச்சியில் ஆறு வரிசைகளில் ஒன்பது செங்கற்கள் கொண்ட ஒரு அமைப்பு மேற்பரப்பு மட்டத்திலிருந்து 75 செமீ ஆழத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
கட்டமைப்பின் கீழே மூன்று பெரிய அளவிலான மோதிரங்கள் ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக வைக்கப்பட்டிருந்தன (அநேகமாக ஊறவைக்கும் ஜாடிகள்) காணப்பட்டன.
300 BCE முதல் 200 CE வரை ஒதுக்கப்பட்ட தமிழ் பிராமி எழுத்துக்களைக் கொண்ட பொறிக்கப்பட்ட பானை ஓடுகளும் காணப்பட்டன.
மும்பையில் உள்ள டாடா இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் ஃபண்டமெண்டல் ரிசர்ச் மூலம் கிமு 785 க்கு ஒதுக்கப்பட்ட கரி மாதிரிகள் சேகரிக்கப்பட்டன.

சிவகலை

தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் ஏரல் தாலுகாவில் பொருநை (தாமிரபரணி) ஆற்றின் இடது கரையில் சிவகலை கிராமம் உள்ளது.
இந்த புகழ்பெற்ற கலசம் புதைக்கப்பட்ட இடம் அதே ஆற்றின் கரையில் தளத்திற்கு மேற்கே அமைந்துள்ளது.
சிவகலை மற்றும் அதனைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் தொடர்ச்சியாக மூன்று பருவகாலமாக அகழ்வாராய்ச்சி மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. இது உறைவிடம் மற்றும் அடக்கம்.
சிவகலை பறம்பு, பெட்மாநகர் மற்றும் மூலக்கரை ஆகிய இடங்களில் இரும்புக் காலத்தைச் சேர்ந்த இடங்கள் காணப்படுகின்றன.
வலப்பன்பிள்ளைதிராடு, சேக்கடி, ஆவரங்காடு, பொட்டல்கோட்டை மற்றும் பராக்கிரமபாண்டிதிராடு ஆகிய இடங்களில் குடியிருப்புகள் காணப்படுகின்றன.
கலசம் புதைக்கப்பட்ட இடமான சிவகலை பறம்பு தான் முதலில் தோண்டப்பட்டது.
இந்த மூன்று பருவகால அகழ்வாராய்ச்சியில் கிட்டத்தட்ட 160 கலசங்கள் அம்பலப்படுத்தப்பட்டன மற்றும் 583 கலைப்பொருட்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
கலசங்களுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் வாள், கத்தி, கோடாரி முதலிய எண்பதுக்கும் மேற்பட்ட இரும்புப் பொருட்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டன.
கிண்ணங்கள், மூடிகள், பானைகள் மற்றும் மோதிர ஸ்டாண்டுகள் என மொத்தம் 750 கல்லறைப் பொருட்கள் காணப்பட்டன.
குடியிருப்பு பகுதியில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட கிராஃபிட்டி கொண்ட துண்டுகள், மூன்று கற்கால கருவிகள் மற்றும் ஐந்து தமிழ் (தமிழ்-பிராமி) பானை ஓடுகள் கிடைத்தன.
குறிப்பிடத்தக்க தங்க ஆபரணங்கள், சீன நாணயங்கள் மற்றும் பானை ஓடுகளும் பராக்கிரமபாண்டித்திருவில் காணப்படுகின்றன.
புகைபிடிக்கும் குழாய்கள், எலும்பு புள்ளிகள், ஷெல் மற்றும் கண்ணாடி வளையல் துண்டுகள், ஹாப்ஸ்காட்ச்கள், மணிகள் மற்றும் செப்பு நாணயங்கள் ஆகியவை முக்கிய பழங்கால பொருட்கள்.
பராக்கிரமபாண்டிதிராடு என்ற இடத்தில் கிடைத்த செங்கல் கால்வாய், அந்த வாய்க்கால் வழியாக தூய நீர் பாய்கிறது என்பதற்கான ஆதாரத்தை டையட்டம் ஆய்வு மூலம் வெளிப்படுத்துகிறது.
3200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தாமிரபரணி ஆற்றங்கரையில் நெல் சாகுபடி நடந்து வந்ததாகக் கூறுவது கிமு 1155 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த நெல் தானியங்களை சேகரிப்பது முக்கியமான கண்டுபிடிப்புகளில் ஒன்றாகும்.

பாஞ்சாலங்குறிச்சி

18^ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் நாயக்க தலைவரான வீர பாண்டிய கட்டபொம்மனின் தலைநகராக பாஞ்சாலங்குறிச்சி இருந்தது.
இது தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் ஒட்டப்பிடாரம் தாலுகாவில் அமைந்துள்ளது. 35 ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்ட பாஞ்சாலங்குறிச்சி கோட்டைப் பகுதி குன்றுபோல் இருந்தது.
கட்டபொம்மன் அரண்மனையின் எச்சங்களை கண்டறிவதே அகழ்வாராய்ச்சியின் நோக்கமாக இருந்தது.
அகழ்வாராய்ச்சியில் தெற்கு முனையில் கிழக்கு நோக்கிய நுழைவாயிலுடன் பிரதான அரண்மனை தெரியவந்தது.
நுழைவாயிலில் இருபுறமும் மூன்று அறைகள்.
தானியங்களை சேமித்து வைப்பதற்காக சுண்ணாம்பு பூச்சு பூசப்பட்ட சுமார் ஒன்றரை மீட்டர் சதுர குழி இருந்தது.
வடக்கே ஒரு சாய்வு கொண்ட ஒரு பாதை பார்வையாளர் மண்டபத்திற்கு இட்டுச் சென்றது, இது கட்டமைப்பின் மிகவும் ஈர்க்கக்கூடிய பகுதியாகும்.
அது மேற்கு முனையில் செங்கற்களால் கட்டப்பட்ட உயரமான மேடையைக் கொண்டிருந்தது.

வாசவசமுத்திரம்

வசவசமுத்திரம் என்பது காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு கடற்கரை கிராமமாகும், இது மாமல்லபுரத்திற்கு தெற்கே பதினொரு மைல் தொலைவிலும், மற்றொரு வரலாற்று தளமான வயலூருக்கு வடக்கேயும் அமைந்துள்ளது.
1 மற்றும் 2 ஆம் நூற்றாண்டு CE காலத்தில் இந்த தளம் ரோமுடன் வர்த்தக தொடர்புகளை கொண்டிருந்தது என்பதை நிரூபிக்கிறது.
அகழ்வாராய்ச்சியில் இரண்டு கிணறுகள் வெளிப்பட்டன. இரண்டு வளையக் கிணறுகளும் அருகருகே காணப்பட்டன.
இந்த இரண்டு வளையக் கிணறுகளும் ஒரு செங்கல் வரிசையான தொட்டிக்கு மிக அருகில் இருந்தன, அவை சாயமிடுவதற்கு அல்லது கழுவுவதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம்.
வசவசமுத்திரத்தில் கிடைத்த முக்கியமான மட்பாண்டங்கள் சில்லி பாத்திரங்கள், ஆம்போராக்கள், சிவப்பு பாத்திரங்கள், சிவப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள், கருப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள் மற்றும் பழுப்பு நிற பாத்திரங்கள் போன்றவை.

ஆனைமலை

கோவை மாவட்டத்தில் உள்ளது ஆனைமலை.
1969-1970 ஆம் ஆண்டில் ஆனைமலை மலையில் உள்ள ஒரு கிராமமான மணம்பொலியில் ஒரு டால்மேன் அகழாய்வு துறையால் மேற்கொள்ளப்பட்டது.
பரம்பிக்குளம்-ஆலியார் திட்டத்திற்கு செல்லும் வழியில் அமைக்கப்பட்டுள்ள சாலையில் டால்மன் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் போது ஒரு சிறிய இரும்பு புள்ளி, அநேகமாக ஒரு கூர்மையான கத்தி கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
வெவ்வேறு புதைகுழி வகை மட்பாண்டங்களுடன் கூடிய கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரங்களின் சில துண்டுகளும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சி புதைகுழி வகை மற்றும் புதைக்கப்பட்ட பழங்கால பொருட்கள் மீது அதிக வெளிச்சத்தை எறிந்துள்ளது.
இந்த பொருட்கள் மெகாலிதிக் காலத்தின் தரவுகளாகும். (கிமு 1000 முதல் கிபி 300 வரை)

மயிலாடும்பாறை

மயிலாடும்பாறை என்பது கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் பர்கூர் தாலுகாவில் உள்ள தொகரப்பள்ளி கிராமத்தில் இருந்து மேற்கே 4 கிமீ தொலைவில் அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய குன்று ஆகும்.
நுண்கற்காலம், புதிய கற்காலம், இரும்புக்காலம், ஆரம்பகால வரலாற்று மற்றும் இடைக்கால கட்டங்களில் கலாச்சார பொருட்கள் இருந்ததற்கான ஆதாரங்களை வழங்கும் தமிழ்நாட்டின் மிக முக்கியமான தளங்களில் இதுவும் ஒன்றாகும்.
சுமார் 100 புதைகுழிகளைக் கொண்ட ஒரு ஈர்க்கக்கூடிய புதைகுழி வளாகம், குழி புதைகுழிகளை அடக்கம் செய்யும் கல் வட்டங்கள் மற்றும் சிஸ்ட் புதைகுழிகளை உள்ளடக்கிய கெய்ர்ன் வட்டங்களைக் கொண்டுள்ளது.
40 ஹெக்டேர் பரப்பளவில் ஒரு பெரிய கல்வெட்டுடன் புதைக்கப்பட்டுள்ளது.
2021 மற்றும் 2022 ஆம் ஆண்டுகளில் அகழ்வாராய்ச்சியின் இரண்டு பருவங்கள் எடுக்கப்பட்டன.
அகழ்வாராய்ச்சியின் முதல் பருவம், AMS டேட்டிங் மூலம் சுமார் 4200 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய குறிப்பிடத்தக்க இரும்புக் காலத்தைக் கண்டுபிடித்தது.
இந்த வளமான தளம் சமூக உருவாக்கத்தைக் கண்டறிய அடுத்த அகழ்வாராய்ச்சி பருவத்திற்கு மேலும் நீட்டிக்கப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் தற்போதைய பருவத்தில், சமூகத்தின் சரியான குடியேற்ற முறை மற்றும் சமூக பொருளாதார நிலையை வெளிப்படுத்த முழுமையான பொருள் ஆதாரங்களை அம்பலப்படுத்த மொத்தம் 30 அகழிகள் அமைக்கப்பட்டன.
இந்த தளம் தங்குமிடங்களில் நுண்ணிய கற்கால கருவிகள், புதிய கற்கால கலாச்சார பொருட்கள், கற்கால பள்ளங்கள், பாறை கலை, இரும்பு வயது மெகாலிதிக் கல்லறைகள், கிராஃபிட்டி மற்றும் தமிழி (தமிழ்-பிராமி) போன்ற பானை ஓடுகள் மற்றும் நினைவு கற்கள் மற்றும் இடைக்கால காலத்தின் வர்த்தக சங்க கல்வெட்டுகள் போன்ற ஆரம்பகால வரலாற்று கலாச்சார பொருட்களை வழங்கியது. . அதன் மூலம் தளத்தின் நீண்டகால உயிர்வாழ்வை பரிந்துரைக்கிறது.

பல்லவமேடு

பல்லவமேடு என்பது காஞ்சிபுரத்தின் புறநகரில் அமைந்துள்ள ஒரு மேடு; இது பல்லவர்களின் நினைவுச்சின்னங்களைக் கொண்டிருப்பதாக பாரம்பரியமாக நம்பப்படுகிறது.
தற்போதைய அகழ்வாராய்ச்சியில் மூன்று காலகட்ட ஆக்கிரமிப்புகள் தெரியவந்துள்ளன.
6 முதல் 9 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான பல்லவ ஆட்சியுடன் தொடர்புடையவை.

கரூர்

கரூர் திருச்சிராப்பள்ளி நகரத்திலிருந்து சுமார் 70 கிமீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது மற்றும் மாவட்டத் தலைமையகமாகும்.
அகழ்வாராய்ச்சி முடிவுகள் இந்த இடத்தை ஒரு முக்கியமான வர்த்தக மையமாக அடையாளம் காண்பதில் மதிப்புமிக்க வெளிச்சத்தை வீசியுள்ளன.
பொதுவான சகாப்தத்தின் தொடக்கத்திற்கு ஒதுக்கப்பட்ட தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகளுடன் கூடிய பல பானை ஓடுகள் முக்கியமான கண்டுபிடிப்புகள் ஆகும்.
பொறிக்கப்பட்ட பானை ஓடுகள் ரோமன் ஆம்போரே மற்றும் மத்திய தரைக்கடல் வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ரவுலட் பாத்திரங்களுடன் காணப்பட்டன.

பனையக்குளம்

பனையக்குளம் தர்மபுரி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமம்.
இது பாப்பாரப்பட்டி மற்றும் பாலக்கோடு இடையே உள்ளது.
பாப்பாரப்பட்டியில் இருந்து பனையகுளம் செல்லும் வழியில் சுமார் 4 கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ள மேட்டில் அகழ்வாராய்ச்சியின் போது பானை ஓடுகள், டெரகோட்டா சிலைகள், எலும்புகள் மற்றும் செங்கற்கள் போன்ற தொல்பொருள் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பழங்கால பொருட்கள் கிடைத்தன.
டெரகோட்டா சிலைகள் கிபி 8 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை.
கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 13 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்த தளத்தின் தொடர்ச்சியான ஆக்கிரமிப்புகளை அகழ்வாராய்ச்சி நிரூபிக்கிறது.

போளுவாம்பட்டி

கோயம்புத்தூர் தாலுக்காவில் உள்ளது போலுவம்பட்டி.
போளுவாம்பட்டியில் இருந்து 3 கி.மீ தொலைவில் உள்ள கோட்டைக்காடு என்ற இடத்தில் அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
காவிரியின் கிளை நதியான நொய்யல் என்று அழைக்கப்படும் காஞ்சி ஆற்றின் மேற்குக் கரையில் இந்த கிராமம் அமைந்துள்ளது.
அகழ்வாராய்ச்சியில் பல்வேறு அளவுகளில் 50 அரை விலையுயர்ந்த கல் மணிகள் கிடைத்தன, மேலும் ஏராளமான டெரகோட்டா காது மடல்களும் கிடைத்தன.
மற்ற கண்டுபிடிப்புகள் இரும்பு பொருட்கள், ஷெல் வளையல்கள், டெரகோட்டா மூடிகள் மற்றும் கோப்பைகளால் நிரப்பப்பட்ட குழியின் கீழ் பகுதியில் இருந்து பெறப்பட்ட ஒரு முக்கியமான டெரகோட்டா முத்திரை.
பெரும்பாலும் இந்த குழி சூளையாக பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம்.
7 ஆம் நூற்றாண்டு CE எழுத்துக்களின் கல்வெட்டுடன் உள்ளது.

கோபன்பொலட்டு

இந்த இடம் மதுரை மாடக்குழாவில் உள்ள சிறிய கிராமத்தில் அமைந்துள்ளது.
தமிழ் காவியமான சிலப்பதிகாரத்தின் நாயகனான கோவலன் பெயரால் இப்பகுதி கோபன்பொலாட்டு என்று அழைக்கப்படுகிறது.
1980 ஆம் ஆண்டு இப்பகுதியில் பழமையான பகுதியைக் கண்டறிய இப்பகுதி தோண்டப்பட்டது.
ஒரு குழியில் காணப்பட்ட பெரிய பெரியவர்களில் மூன்று பேர் கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர்.
வாய் திறந்து பார்த்தபோது மனிதனின் மண்டை ஓடு (மண்டை ஓடு) எலும்புத் துண்டுகள் மற்றும் பானை ஓடுகள் இருப்பது தெரியவந்தது.
மேலும், ஒரு சதுர செப்பு நாணயம் 45 செ.மீ. ஆழத்தில் காணப்படும்.
தென்னையின் ஓரத்தில் மீன் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.

தொண்டி

ராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் உள்ள திருவாடானையிலிருந்து 25 கி.மீ தொலைவில் தொண்டி என்ற சிறிய கிராமம் உள்ளது.
சங்க காலத்தில் துறைமுக நகரமாக இருந்தது.
தொண்டி அம்மன் கோயில் அருகே உள்ள மண்மேட்டில் சோதனை அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
கரடுமுரடான சிவப்புப் பாத்திரங்கள் போன்ற பிற்பகுதியைச் சேர்ந்த மட்பாண்டங்கள் மற்றும் செங்கற்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.

கங்கைகொண்டசோழபுரம்

கங்கைகொண்டசோழபுரம் அரியலூர் மாவட்டம் உடையார்பாளையம் தாலுகாவில் உள்ளது.
இது ராஜராஜன்-I (கி.பி. 985-1014) புகழ்பெற்ற மகனும் வாரிசுமான ராஜேந்திர-I (1012-1044 CE) என்பவரால் சோழர்களின் தலைநகராக நிறுவப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சி தளமான மாளிகைமேடு, அரண்மனை மேடு புகழ்பெற்ற கங்கைகொண்டசோழேஸ்வரர் கோவிலில் இருந்து தென்மேற்கே 2 கிமீ தொலைவிலும், உட்கோட்டை கிராமத்திற்கு தென்கிழக்கே சுமார் 2 கிமீ தொலைவிலும் அமைந்துள்ளது.
இது சோழ மன்னர்களின் குடியிருப்பு என்று பரவலாக நம்பப்படுகிறது.
மேட்டில் கிடைக்கும் கட்டமைப்புச் சான்றுகளின் தன்மையும் இந்தக் கருத்தை ஆதரிக்கிறது.
கட்டிட எச்சங்களைத் தவிர, கல் மற்றும் செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகள் தலைநகர் கங்கைகொண்டசோழபுரத்தின் அடித்தளத்தை வெளிப்படையாக வெளிப்படுத்துகின்றன மற்றும் வெளிப்பட்ட கட்டமைப்புகள் அரண்மனையின் சாத்தியமான அடித்தளமாக இருந்திருக்கலாம் என்ற உண்மையை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
இதற்கு முன்னர் 1980, 1984, 1991, 1996 மற்றும் 2009 ஆம் ஆண்டுகளில் கங்கைகொண்டசோழபுரம் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் ஆய்வுகள் மற்றும் அகழ்வாராய்ச்சிகள் நடத்தப்பட்டன.
இதுவரை, மாளிகைமேட்டில் செங்கற்கள் மற்றும் கூரை ஓடுகளுடன் கூடிய நல்ல எண்ணிக்கையிலான பழங்கால பொருட்கள் கிடைத்துள்ளன.
பல செங்கற்கள் மற்றும் கூரை ஓடுகள் 2021 மற்றும் 2022 ஆம் ஆண்டுகளில் இந்த தளத்தில் மேலும் அகழ்வாராய்ச்சிக்கு செல்ல ஆர்வத்தை தூண்டியது, அரண்மனை எச்சங்களின் சாத்தியமான அடித்தளத்தின் விரிவாக்கத்தை அம்பலப்படுத்தியது.
செங்கல் அமைப்புகளுடன், கூரை ஓடுகள் மற்றும் பானை ஓடுகளும் காணப்பட்டன.
இரும்புப் பொருள்கள், செப்புப் பொருட்கள், செப்புக் காசுகள், வெள்ளி நாணயம், தங்க வளையல், தந்தப் பொருட்கள், கண்ணாடி மணிகள் மற்றும் வளையல்களின் துண்டுகள், ஹாப்ஸ்காட்ச், டெரகோட்டா பொருட்கள் மற்றும் சீனப் பீங்கான்களான செலாடன், பீங்கான் போன்ற பழங்காலப் பொருட்களும் சேகரிக்கப்பட்டன.
12 ஆம் நூற்றாண்டில் சீன தொடர்புகளை ஏற்படுத்தியது என்பது வெளிப்படையானது.
தொடர்ச்சியான அகழ்வாராய்ச்சிகள் நடைபெற்று வருகின்றன, மேலும் அவை கட்டுமான நடவடிக்கைகளின் தன்மை, அரண்மனையின் திட்டம் மற்றும் தளத்தில் செழித்தோங்கிய பிற அரசியல் மற்றும் கலாச்சார நடவடிக்கைகள் ஆகியவற்றைப் புரிந்துகொள்ள கணிசமான ஆதாரங்களைக் கொண்டு வரக்கூடும்.

வெம்பக்கோட்டை

விருதுநகர் மாவட்டத்தில் வைப்பாற்றின் வடகரையில் அமைந்துள்ள கிராமம் வெம்பக்கோட்டை.
இந்த குடியிருப்பு மேடு ஒரு ஏக்கருக்கும் அதிகமான பரப்பளவில் பரந்து விரிந்து தரை மட்டத்திலிருந்து சுமார் 6 மீட்டர் உயரம் வரை உயர்ந்துள்ளது.
2021-2022 ஆம் ஆண்டில் வெம்பக்கோட்டையில் முதல் பருவ அகழாய்வு தொடங்கப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சி உள்ளூர் மேட்டுக்காடு அல்லது உச்சிமேடு என்று அழைக்கப்படும் மேட்டில் மேற்கொள்ளப்பட்டது மற்றும் இது வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலத்திலிருந்து இடைக்கால காலம் வரை தொடர்ச்சியான கலாச்சார பொருட்களை வெளிப்படுத்துகிறது.
முதல் பருவ அகழ்வாராய்ச்சியில் கார்னிலியன், அகேட், செவ்வந்தி மற்றும் படிகத்தால் செய்யப்பட்ட அரை விலையுயர்ந்த கல் மணிகள் போன்ற 3254 பழங்கால பொருட்கள் கிடைத்தன.
பல்வேறு வண்ணங்களில் அதிக எண்ணிக்கையிலான கண்ணாடி மணிகள், ஷெல் வளையல்கள், கண்ணாடி வளையல்கள், டெரகோட்டா மணிகள், சுழல் சுழல்கள், டெரகோட்டா விளையாட்டு வீரர்கள், புகைபிடிக்கும் குழாய்கள், டெரகோட்டா பதக்கங்கள், பொம்மை பொருட்கள், டெரகோட்டா சிலைகள், டெரகோட்டா எடை அலகுகள், டெரகோட்டா பந்துகள், டெரகோட்டா மனித முத்திரைகள், டெரகோட்டா மனித முத்திரைகள் சிலைகள், பறவை உருவங்கள், குதித்த காளைகள், ஹாப்-ஸ்காட்ச்கள், காது மடல்கள், சக்கரங்கள், தேய்க்கும் கற்கள், இரும்பு பொருட்கள், தங்க பொருட்கள் மற்றும் செப்பு பொருட்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.
பானைகள், கிண்ணங்கள், பாத்திரங்கள், மூடிகள், தட்டுகள், குவளைகள், பேசின்கள், சேமிப்பு ஜாடிகள் மற்றும் துளையிடப்பட்ட சிவப்பு பாத்திரங்கள், சிவப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள், கருப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள், கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரங்கள் மற்றும் பழுப்பு நிற நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள் தோண்டப்பட்ட அகழிகளில் சேகரிக்கப்பட்டன.
கலைப்பொருட்களில், மைக்ரோலிதிக் புல்லாங்குழல் கோர்கள் மற்றும் செர்ட் செதில்களின் நிகழ்வு மைக்ரோலிதிக் காலத்தின் சாத்தியமான இருப்பைக் குறிக்கிறது.

கண்ணனூர்

13 ஆம் நூற்றாண்டில் ஹொய்சாள மன்னர்களின் தலைநகராக கண்ணனூர் இருந்தது.
தற்போது சமயபுரம் என்று அழைக்கப்படும் இது திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது.
கண்ணனூருக்கு தண்ணீர் செல்லும் கால்வாயின் பழைய பாதையை கண்டறிய அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சியில் சீன செலாடன் பாத்திரங்களின் சில ஷெர்டுகள், பல்வேறு வகையான இடைக்கால கூரை ஓடுகள், சில டெரகோட்டா மணிகள், கண்ணாடி வளையல்கள், ஸ்டுட்கள் மற்றும் ஏராளமான இரும்பு ஆணிகள் தவிர ஏராளமான கரடுமுரடான சிவப்பு பொருட்கள் கிடைத்தன.
13 முதல் 14 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.

பெரும்பாளை

பெரும்பாலை என்பது பாலாற்றின் கிளை நதியான நாகாவதி ஆற்றின் இடது கரையில் அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய கிராமமாகும்.
பாலாறு காவிரி ஆற்றின் முக்கிய கிளை நதிகளில் ஒன்றாகும்.
தர்மபுரி மேச்சேரி-பென்னாகரம் சாலையில் பென்னாகரத்திலிருந்து சுமார் 25 கிமீ தொலைவிலும், தர்மபுரி மாவட்டத்திற்கு வடக்கே 42 கிமீ தொலைவிலும் பெரும்பாலை அமைந்துள்ளது.
13 ^ஆம்நூற்றாண்டு இலக்கியப் படைப்பான கொங்குமண்டலசதகம், இந்த இடத்தை கொங்கு நாட்டின் வடக்கு எல்லையாகக் குறிப்பிடுகிறது, இது கோயம்புத்தூர், ஈரோடு, தருமபுரி மற்றும் சேலம் பகுதிகளின் ஒரு பகுதிகளை உள்ளடக்கிய ஒரு பிராந்தியப் பிரிவாகும்.
அகழ்வாராய்ச்சி 2020 ஆம் ஆண்டில் மேற்கொள்ளப்பட்டது மற்றும் 3 மீட்டர் கலாச்சார வைப்புத்தொகை கொண்ட குடியிருப்பு மேட்டின் வெளிப்பாடு AMS தேதிகள் மற்றும் கல்வெட்டு ஆதாரங்களின்படி கிமு 6 ^ஆம்நூற்றாண்டு முதல் கிமு 13 ^ஆம்நூற்றாண்டு வரையிலான காலப்பகுதியை உள்ளடக்கிய தொடர்ச்சியான குடியேற்றத்தை பதிவு செய்கிறது.
AMS தேதிகள் மற்றும் மட்பாண்டங்கள், டெரகோட்டா சிலைகள், கிராஃபிட்டி-தாங்கி ஓடுகள் மற்றும் பிற பொருட்கள் போன்ற தொடர்புடைய கலாச்சார பொருட்களின் அடிப்படையில், கலாச்சார வைப்பு இரும்பு வயது, ஆரம்ப வரலாற்று காலம் மற்றும் ஆரம்ப இடைக்கால காலம் என மூன்று கலாச்சார காலங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. முறையே கிமு 6 ^ஆம்நூற்றாண்டு முதல் கிமு 3 ^ஆம்நூற்றாண்டு வரை, கிமு 3 ^ஆம்நூற்றாண்டு முதல் கிபி 4 ^ஆம்நூற்றாண்டு வரை மற்றும் கிபி 4 ^ஆம்நூற்றாண்டு முதல் கிபி 13 ^ஆம்நூற்றாண்டு வரை.
இந்த தளத்தில் 1028 கிராஃபிட்டி கொண்ட பானை ஓடுகள், 300 க்கும் மேற்பட்ட பழங்கால பொருட்கள் மற்றும் 200 க்கும் மேற்பட்ட டெரகோட்டா பொருட்கள் கிடைத்தன.

குரும்பன்மேடு

குரும்பன்மேடு தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலின் மேற்குப் பகுதியில் 3 கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது.
ஏகாதிபத்திய சோழர்கள் தஞ்சாவூரைத் தலைநகராகக் கொண்டிருந்தனர்.
ஏகாதிபத்திய சோழர்களின் அரண்மனை தளம் இந்த பகுதியில் அமைந்திருக்கலாம்.
அகழ்வாராய்ச்சியின் போது, ஓடுகள், பெரிய செங்கற்கள் மற்றும் டெரகோட்டா விளக்குகள் மற்றும் தூண்கள் போன்ற இடைக்கால பழங்கால பொருட்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.

பழையாறை

பழையாறை இடைக்கால சோழர்களின் இரண்டாம் தலைநகரமாக இருந்தது.
கும்பகோணத்தில் இருந்து சுமார் 7 கிமீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது.
பழையாறை அருகே உள்ள நந்தன்மேட்டில் ஏற்கனவே பெருங்கற்கால கலசம் புதைக்கப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது.
20 ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் உள்ள ஒரு மேட்டில் அகழ்வாராய்ச்சியில் மெகாலிடிக் காலத்தைச் சேர்ந்த கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரங்கள் போன்ற ஆரம்பகால பானை ஓடுகள் கிடைத்தன.
கரடுமுரடான சிவப்பு பாத்திரங்கள், கருப்பு பாத்திரங்கள், பீங்கான் பானைகள், கண்ணாடி மற்றும் ஷெல் வளையல் துண்டுகள், டெரகோட்டா ஸ்பவுட்ஸ், கைப்பிடிகள், டெரகோட்டா மற்றும் கல் மணிகள் மற்றும் டெரகோட்டா காது மடல்கள் போன்ற இடைக்கால பானை ஓடுகளும் காணப்பட்டன.
இடைக்காலத்தைச் சேர்ந்த டெரகோட்டா விளக்குகளின் குவியல்களும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

அழகன்குளம்

அழகன்குளம் ராமநாதபுரம் தாலுகா மற்றும் மாவட்டத்தில் கிழக்கு கடற்கரையில் அமைந்துள்ள ஒரு கிராமம்.
இந்த கிராமம் வைகை ஆற்றின் கரையில் அமைந்துள்ளது மற்றும் கடற்கரையிலிருந்து சுமார் மூன்று கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் மிக முக்கியமான கண்டுபிடிப்புகள் மத்திய தரைக்கடல் பகுதியின் நூற்றுக்கணக்கான பானை ஓடுகள் ஆகும்.
அவற்றில் ரவுலட்டட் பொருட்கள் மற்றும் ஆம்போரே ஜாடி துண்டுகள் அடங்கும்.
தமிழ் பிராமி எழுத்துக்கள் கொண்ட சிவப்புப் பாத்திரங்களின் துண்டுகள் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.
அவை கிமு முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை.
மற்ற பழங்கால பொருட்களில் மணிகள், துளையிடப்பட்ட ஓடுகள் மற்றும் பல்வேறு நிலைகளில் செங்கற்கள் ஆகியவை அடங்கும்.
மூன்று ரோமானிய நாணயங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
அவை ஒருபுறம் ரோமானியப் பேரரசரின் தலையின் உருவத்தையும், மறுபுறம் பூகோளத்தை வைத்திருக்கும் வெற்றியின் தெய்வத்தின் உருவத்தையும் கொண்டுள்ளது.
கிபி 375 இல் ஆண்ட ரோமானியப் பேரரசர் இரண்டாம் காதலர் நாணயங்களை வெளியிட்டார் என்று புராணக்கதை காட்டுகிறது.
1996-1997 ஆம் ஆண்டில் கோவாவின் தேசிய கடல்சார் ஆய்வு நிறுவனத்துடன் இணைந்து பூம்புகாரில் கடலுக்கு அடியில் ஆய்வுப் பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. தேடுதலில் ஈய இங்காட்கள் கிடைத்தன.

துலுக்கர்பட்டி

திருநெல்வேலி மாவட்டம் ராதாபுரம் தாலுகாவில் நம்பியாற்றின் கரையில் துலுக்கர்பட்டி அமைந்துள்ளது.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சி ஆதிச்சநல்லூரின் சமகாலத்திய முக்கியமான கலாச்சார காட்சிகளை அம்பலப்படுத்தியது.
ஆதிச்சநல்லூரில் உள்ள குடியிருப்பு பகுதியில் அகழாய்வு செய்தும் நீர்மட்டம் உயர்ந்ததால் இயற்கை மண்ணை அடைய முடியவில்லை.
சமகால கலாச்சாரப் பொருட்களைப் புரிந்துகொள்வதற்காக, தற்போதைய இடம் அகழ்வாராய்ச்சிக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.
வெள்ளை வர்ணம் பூசப்பட்ட கறுப்பு-சிவப்பு பொருட்கள் மற்றும் கருப்பு-சிவப்பு பொருட்கள், ஆதிச்சநல்லூர் மற்றும் சிவகலையின் கண்டறியும் மட்பாண்டங்கள் போன்ற கலாச்சார பொருட்கள் ஆரம்பகால வரலாற்று கலாச்சார கட்டத்திற்கு கீழே கண்டுபிடிக்கப்பட்டன, இதனால் இரும்பு வயதுடன் அதன் தொடர்பை பரிந்துரைக்கிறது.
முற்கால வரலாற்றுக் காலம், ஏராளமான கிராஃபிட்டி தாங்கிய பானை ஓடுகள் மற்றும் கணிசமான எண்ணிக்கையிலான தமிழ் (தமிழ்-பிராமி) பொறிக்கப்பட்ட பானை ஓடுகள் ஆகியவற்றால் குறிக்கப்படுகிறது.

கொடுமணல்

தமிழ்நாடு அரசின் தொல்லியல் துறை தஞ்சாவூர் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்துடன் இணைந்து ஈரோடு மாவட்டத்தில் பெருந்துறை தாலுகாவில் அமைந்துள்ள கொடுமணலில் அகழாய்வு நடத்தியது.
அகழ்வாராய்ச்சி இரண்டு கலாச்சார காலங்களை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்தது: மெகாலிதிக் காலம் ஆரம்பகால வரலாற்று காலம் கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பொருட்கள், கருப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள், russet பூசப்பட்ட பொருட்கள் மற்றும் சிவப்பு நழுவப்பட்ட பாத்திரங்கள் அகழ்வாராய்ச்சியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.
இவை தவிர, குவார்ட்ஸ் மற்றும் களிமண்ணால் செய்யப்பட்ட மணிகள், பொறிக்கப்பட்ட பானை ஓடுகள் மற்றும் கிராஃபிட்டி பானை ஓடுகள் ஆகியவை தோண்டி எடுக்கப்பட்டன.
இந்த இடத்தில் ஒரு பெருங்கற்கால கெய்ர்ன் வட்டமும் தோண்டப்பட்டது.
இமைகள், கிண்ணங்கள், பாத்திரங்கள், நான்கு கால் ஜாடிகள் மற்றும் ரிங் ஸ்டாண்டுகள் போன்ற கல்லறைப் பொருட்கள் முதன்மை சிஸ்டத்திற்கு வெளியே வைக்கப்பட்டுள்ளன.
இந்த முதன்மையான சிஸ்ட்டின் தென்கிழக்கு பகுதியில் ஒரு கலசம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, அதில் வியக்கத்தக்க வகையில் கார்னிலியனால் செய்யப்பட்ட 782 மணிகள் கிடைத்தன.
பிரதான சிஸ்டத்தின் கிழக்குப் பகுதியில் 169 செ.மீ நீளம் கொண்ட இரும்பு வாள் ஒன்றும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
தவிர, நான்கு இரும்பு வாள்கள், தாமரை மற்றும் மயில் வடிவங்கள் கொண்ட செம்பு டோடி ஃபில்டர், இரட்டை முனைகள் கொண்ட கோடாரி, சிறிய குத்துகள், ஸ்டிரப் போன்ற பொருள், கிராஃபிட்டி தாங்கிய பானை ஓடுகள் ஆகியவையும் சேகரிக்கப்பட்டன.

பூம்புகார்

காவிரி நதி கடலுடன் சங்கமிக்கும் இடத்தில் அமைந்துள்ள பூம்புகார், சங்க காலத்தில் சோழர்களின் இரண்டாவது தலைநகரமாகவும், செழிப்பான துறைமுக நகரமாகவும் இருந்தது.
இது நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் சீர்காழி தாலுக்காவில் அமைந்துள்ளது.
தொல்பொருள் திணைக்களம் கீழ்வெளி மற்றும் தர்மகுளம் பகுதிகளில் அகழாய்வு நடத்தியது.
கிழார்வெளி அகழ்வாராய்ச்சியில் வடகிழக்கு-தென்மேற்கு 20 செ.மீ ஆழத்தில் இரண்டு செங்கல் சுவர்கள் இருப்பது தெரியவந்தது.
மென்மையான களிமண் பிணைப்புப் பொருளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.
இந்த இரண்டு செங்கல் சுவர்களும் அகலமாக அமைக்கப்பட்டு, பிளாட்பாரங்கள் அமைக்கப்பட்டன, தண்ணீர் சுதந்திரமாக செல்ல வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம்.
நான்கு மரக் கம்பங்கள் காணப்பட்டன, இரண்டு பனை மரத்தின் தண்டு மற்றும் மற்ற இரண்டு இலுப்பை மரத்தின் தண்டு (பாசியா லாங்கிஃபோலியா) செய்யப்பட்டன.
4 ஆம் நூற்றாண்டில் கப்பல்துறையாக செயல்பட்டதாக தெரிகிறது.

மாங்குடி

திருநெல்வேலி மாவட்டம் சங்கரன்கோவில் தாலுகாவில் உள்ளது மாங்குடி.
மதுரைக்காஞ்சி.ஈ.மாங்குடி மருதனார் என்ற நூலை எழுதியவர் இத்தலத்தைச் சார்ந்தவராக இருக்க வேண்டும்.
இந்த கிராமத்தில் நடத்தப்பட்ட மேற்பரப்பு ஆய்வுகளில் ரோமானிய மட்பாண்ட துண்டுகள் ஏற்கனவே சேகரிக்கப்பட்டன.
எனவே இந்த இடத்தின் வரலாற்றை வெளிக்கொணரும் நோக்கில், தொல்லியல் துறையால் 2001-2002 ஆம் ஆண்டு அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
நாய்க்கர் – புஞ்சை என்ற இடத்தில் 10 அகழிகள் போடப்பட்டன.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சி இரண்டு கலாச்சார காலங்களை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்துள்ளது
மைக்ரோலிதிக் காலம்
ஆரம்பகால வரலாற்று காலம்
தமிழ் பிராமி கல்வெட்டுகளைக் கொண்ட கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரம் இந்த தளத்தில் இருந்து குறிப்பிடத்தக்கது.
கல்வெட்டு “குரும்மங்கல அதான் யி யானை போ” என்று பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இது சங்க காலத்தைச் சேர்ந்தது (கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டு).

பேரூர்

ஒரு காலத்தில் காஞ்சிவாய்பேரூர் என்று அழைக்கப்படும் பேரூர், கோயம்புத்தூருக்கு அருகில் ஒரு மூலோபாய இடத்தில் அமைந்துள்ளது.
சாந்தலிங்க ராமசாமி அடிகளார் கல்லூரி வளாகத்தில் உள்ள கல்லிமேடு மற்றும் திருநீற்றுமேடு ஆகிய இரு இடங்களில் தொல்லியல் துறையினர் 2002 ஆம் ஆண்டு ஜூலை-அக்டோபர் மாதம் முதல் இந்த இடத்தில் அகழாய்வு நடத்தினர்.
இந்த தளத்தில் இருந்து ஒரு முக்கியமான கண்டுபிடிப்பு ஒரு வட்டமான டெரகோட்டா முத்திரை, இரண்டு விளக்குகளால் சூழப்பட்ட வில்லின் உருவங்கள் மற்றும் அதன் மீது ஒரு பிறை பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.
இது சேரச் சின்னமாக இருக்க வேண்டும்.
இதுவரை அத்தகைய டெரகோட்டா பொருட்கள் ஹிப் ஹாப் அல்லது எடையுள்ள கற்களாக கருதப்பட்டன. அத்தகைய பொருட்கள் முத்திரைகளாகவும் செயல்பட்டதாக இப்போது நம்பப்படுகிறது.
மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க கண்டுபிடிப்பு டெரகோட்டா சிலையின் உடைந்த பகுதி கிபி 5 மற்றும் 6 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்டது.
இது உத்தரபிரதேசத்தில் மதுராவில் நடத்தப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில் கிடைத்த உருவங்களை ஒத்திருக்கிறது.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் ஷெல் வளையல் துண்டுகள் மற்றும் அரை விலையுயர்ந்த கற்களால் செய்யப்பட்ட மணிகள் போன்ற பல்வேறு பொருட்களும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

ஆண்டிபட்டி

ஆண்டிபட்டி திருவண்ணாமலை மாவட்டம் செங்கம் தாலுக்காவில் செங்கம் நகரத்திலிருந்து 15 கிமீ தொலைவில் உள்ளது.
2004-2005 ஆம் ஆண்டில் தமிழ்நாடு மாநில தொல்லியல் துறையால் முறையான அகழ்வாராய்ச்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது.
நாட்டமேடு மற்றும் சாம்பல்காடு ஆகிய இரண்டு இடங்களில் அகழ்வாராய்ச்சி செய்யப்பட்டதில், பெருங்கற்கால மற்றும் வரலாற்று காலத்தின் மட்பாண்டங்கள் கிடைத்தன.
மட்பாண்ட சேகரிப்பில் கருப்பு மற்றும் சிவப்பு பாத்திரங்கள் மற்றும் கரடுமுரடான சிவப்பு பாத்திரங்கள் ஷெர்டுகள் அடங்கும்.
6 முதல் 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான சிலைகள் மற்றும் மெகாலிதிக் பிற்சேர்க்கைகளின் அடிப்படையில் , இந்த தளம் கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தொடர்ந்து குடியிருந்து வந்தது என்பது புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது .
குறிப்பிடத்தக்க கண்டுபிடிப்புகளில் பொறிக்கப்பட்ட பானை ஓடுகள், கிராஃபிட்டி பானை ஓடுகள் மற்றும் தாய் தெய்வத்தின் டெரகோட்டா சிலைகள் ஆகியவை அடங்கும்.
அகழ்ந்தெடுக்கப்பட்ட பழங்கால பொருட்களிலிருந்து இரண்டு கலாச்சார காலங்கள் வரையறுக்கப்பட்டன.

தரங்கம்பாடி

நாகப்பட்டினம் மாவட்டம் பொறையார் தாலுகாவில் கிழக்குக் கடற்கரையில் அமைந்துள்ள வரலாற்றுத் துறைமுகமான தரங்கம்பாடி.
உள்நாட்டில் உப்பனாறு என்று அழைக்கப்படும் பொறையூர் ஆறு, கோட்டையின் தெற்குப் பகுதியில் வங்காள விரிகுடாவுடன் சங்கமிக்கிறது.
தரங்கம்பாடி கோட்டை முதன்முதலில் கிபி 1620 இல் டேனிஷ்காரர்களால் கட்டப்பட்டது.
டென்மார்க் மன்னர் ஹாலந்தின் ரோலண்ட் க்ரேப்பின் உதவியுடன் ஓவ் கெடேயின் தலைமையில் இரண்டு கப்பல்களை இந்தியாவுக்கு அனுப்பினார்; 1620 நவம்பர் 19 அன்று தஞ்சாவூர் நாயக்கர் ஆட்சியாளர் ரகுநாத நாயக்கருக்கும் ஓவ் கெடேவுக்கும் இடையே ஒரு ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது.
இந்த ஒப்பந்தம் தங்க இலையில் எழுதப்பட்டது.
ஒப்பந்தப்படி தரங்கம்பாடி துறைமுகம் டேனிஷ் வணிகர்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வரி வசூலிக்கவும், டேனிஷ் வணிகர்களுக்கு வரி வசூலிக்கவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு, வரி வசூலித்து கோட்டை கட்டவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.
ஏஎஸ்ஐ மற்றும் டிஎன்எஸ்டிஏவுடன் இணைந்து டேனிஷ் அரசாங்கத்தால் ஒரு கூட்டு அகழ்வாராய்ச்சி நடத்தப்படும்.
கோட்டையின் வடக்குப் பகுதியில் 2008 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 20 நாட்களுக்கு அகழாய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டது.
கோட்டைக்கு முன் ஐந்து அகழிகள் போடப்பட்டு அகழிகள் அனைத்தும் அகழி மட்டம் வரை தோண்டப்பட்டன.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் பிரதான வாயிலின் நுழைவாயிலில் டேனிஷ் காலத்தில் கட்டப்பட்ட ஒரு துளி பாலம் அடையாளம் காணப்பட்டது.
இந்த துளி பாலம் மரத் தூண்கள் மற்றும் நுழைவாயிலின் தளம் உயரமானது மற்றும் செங்கல் நடைபாதை தளம் ஆகியவற்றால் ஆனது.
பாலம் மூன்று தளங்களைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் மூன்றும் செங்கற்கள் மற்றும் மோட்டார் உதவியுடன் கட்டப்பட்டுள்ளன.
அகழியின் மொத்த அகலம் 24 மீ.
இந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் டென்மார்க்கில் டென்மார்க் களிமண்ணில் தயாரிக்கப்பட்ட சீன மட்பாண்டங்கள் மற்றும் புகைபிடிக்கும் குழாய்கள் மீட்கப்பட்டன.

ஆலம்பரை

காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தின் கடற்கரை கிராமமான ஆலம்பாறை, சென்னைக்கு தெற்கே கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் சுமார் 120 கிமீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது.
பழங்காலத்தில் இக்கிராமம் இடைக்கழிநாடு எல்லையில் இருந்தது.
பழங்காலத் துறைமுகமான சோபத்னம் (மரக்காணம்) ஆலம்பாறைக்கு மிக அருகில் உள்ளது.
17 முதல் 18 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான சமூக கலாச்சார நிலைமைகளை ஆய்வு செய்யும் நோக்கத்துடன் நடத்தப்பட்டது மற்றும் இந்த பகுதியின் செழிப்பான வர்த்தக நடவடிக்கைகளை அம்பலப்படுத்தியது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் போது மூன்று அகழிகள் அமைக்கப்பட்டன.
பெறப்பட்ட பழங்கால பொருட்களில் டெரகோட்டா பொருட்கள் மற்றும் செம்பு, இரும்பு, கண்ணாடி மற்றும் ஈயம் போன்ற பொருட்கள் அடங்கும்.
கண்டுபிடிப்புகளில், கிரானைட் பீரங்கி பந்துகள், பீங்கான் பொருட்கள், சுழல் சுழல், டெரகோட்டா விளக்குகள், புகைபிடிக்கும் குழாய்கள் மற்றும் டெரகோட்டா நாணயம் அச்சு ஆகியவை முக்கியமானவை.
17 முதல் 18 ஆம் ஆண்டு வரையிலான காலகட்டத்தில் ஆலம்பரையில் இருந்த சமூக-கலாச்சார நிலை மற்றும் வர்த்தக நடவடிக்கையை இந்த அகழ்ந்தெடுக்கப்பட்ட பொருட்கள் வெளிப்படுத்தின .

பட்டறைப்பெரும்புதூர்

இது கொசத்தலையாற்றின் கிழக்குக் கரையில் அமைந்துள்ளது மற்றும் சென்னையிலிருந்து 60 கிமீ தொலைவில் உள்ள மாவட்டத் தலைமையகமான திருவள்ளூரின் மேற்குப் பகுதியில் அமைந்துள்ளது.
இந்த இடம் குடியம், அத்திரம்பாக்கம், வடமதுரை, நெய்வேலி, பரிக்குளம் போன்ற பல வரலாற்றுக்கு முந்தைய இடங்களால் சூழப்பட்டுள்ளது.
கிராமத்தில் ஆனைமேடு, நத்தமேடு மற்றும் இருளந்தோப்பு ஆகிய மூன்று இடங்களில் தொல்லியல் மேடு காணப்படுகிறது.
தொல்லியல் எச்சங்களின் சாத்தியக்கூறுகளை ஆய்வு செய்வதற்காக ஏப்ரல் 2016 இல் அந்த இடத்தில் அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் போது, வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலம் முதல் ஆரம்பகால வரலாற்று காலம் வரை வளமான தொல்பொருள் எச்சங்களை இப்பகுதியில் குவித்து வைத்திருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது.
வைப்புத்தொகையில் கல் கருவிகள், பல்வேறு வகையான மட்பாண்டங்கள், செங்கற்கள், இரும்பு பொருட்கள், கூரை ஓடுகள், கார்னிலியன் மணிகள், ஷெல் வளையல்கள், டெரகோட்டா பொருட்கள், கண்ணாடி மணிகள், செப்புப் பொருட்கள், பொறிக்கப்பட்ட ஷெர்டுகள் (தமிழ் பிராமி), கிராஃபிட்டி மதிப்பெண்கள் கொண்ட ஓடுகள், ஓவியம் பானை ஓடுகள், தந்தங்கள் உள்ளன. அகழ்வாராய்ச்சி செய்யப்பட்ட அகழிகளின் வெவ்வேறு நிலைகளில் உள்ள பொருள், டெரகோட்டா வளைய கிணறு மற்றும் பிற வீட்டுப் பொருள்கள்.
பண்பாட்டுச் சின்னங்கள் பற்றிய நடைமுறை ஆய்வு மற்றும் பட்டறைப்பெரும்புதூரில் உள்ள கலாச்சார வைப்புத்தொகையிலிருந்து பெறப்பட்ட கண்டுபிடிப்புகளின் இருப்பிட ஆய்வு ஆகியவை கற்காலம், இரும்புக்காலம் மற்றும் ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலம் எனப் பிரிக்கலாம்.

ஸ்ரீரங்கம்

திருச்சியிலிருந்து 12 கிமீ தொலைவில் காவிரி ஆற்றின் கரையில் அமைந்துள்ள ஸ்ரீரங்கம்.
ஸ்ரீரங்கம் கோயில் வளாகத்தில் 2013-14 மற்றும் 2014-15 ஆம் ஆண்டுகளில் அகழாய்வு நடத்தப்பட்டது.
இக்கோயில் 108 வைணவ யாத்ரீக மையங்களில் மிக முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகிறது.
சோழர், பாண்டிய, விஜயநகர மற்றும் நாயக்கர் போன்ற பண்டைய ஆட்சியாளர்களால் பல்வேறு காலகட்டங்களில் கட்டப்பட்டதாக இந்த கோவில் காணப்படுகிறது.
அகழ்வாராய்ச்சியின் நோக்கம், ஆயிரம் தூண்கள் கொண்ட மண்டபத்தின் அதிஷ்டானப் பகுதியையும், தனித்துவமான சிற்பத்தையும் அம்பலப்படுத்துவதாகும்.
அகழ்வாராய்ச்சியில் அதிஷ்டானத்தின் சிற்பப் பலகை கிடைத்தது, அங்கு யானையின் பின்புறம் நிற்கும் நிலையில் அங்குச போன்ற ஆயுதம் கொண்ட மனித உருவம் உள்ளது.
இந்த குழு யானையை கட்டுப்படுத்தும் செயலை சித்தரிக்கிறது.
காந்தா பகுதி நடன சிற்பங்கள் மற்றும் அரச புரவலர்களுடன் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.
இரண்டாம் சீசனில் 2014-15ல் தேர் இழுக்கும் குதிரைகளுடன் கூடிய நம்பெருமாள் திருமாமணி மண்டபத்தில் திருப்பணி நடைபெற்றது.
தேர் வடிவமைப்பு மற்றும் குதிரைகள் அதிஷ்டான பகுதியுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.
கிணற்றின் கீழ் பகுதி வார்ப்பு.

பொருநை (தாமிரபரணி) ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்கில் ஆய்வுகள்

பொருநை ஆறு (தாமிரபரணி) மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் தென்மேற்கு சரிவுகளில் பொதிகை மலையில் உற்பத்தியாகிறது.
பொருநை (தாமிரபரணி) ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்கு மேல், நடு மற்றும் கீழ்ப் படுகை என வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
வங்காள விரிகுடாவில் அதன் மேற்கு எல்லையிலிருந்து கிழக்கு கடற்கரை மண்டலம் வரை சுமார் 670 கிராமங்களை இந்தப் படுகைகள் உள்ளடக்கியது.
இந்த ஆய்வில், புதைக்கப்பட்ட இடங்கள், வாழ்விடங்கள், ஹீரோஸ்டோன்கள், கோப்பைக் குறிகள், நுண்கற்கள், கல்வெட்டுகள், தளர்வான சிற்பங்கள், நினைவுச் சின்னங்கள் உள்ளிட்ட 160 இடங்கள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன.

சங்க கால கொற்கை துறைமுகத்தின் கடல்சார் கண்காணிப்பு ஆய்வு

மத்திய சங்க காலப் பாண்டியர்களின் கொற்கை துறைமுகத்தை அடையாளம் காண இந்திய கடல்சார் பல்கலைக்கழகம் (IMU) மற்றும் தேசிய கடல் தொழில்நுட்ப நிறுவனம் (NIOT) ஆகியவற்றுடன் இணைந்து பூர்வாங்க உளவுத் துறை ஆய்வு மேற்கொண்டது.